Wie, zoals ik

Wie, zoals ik, de nacht niet bemint,
wie, zoals ik, het zwart van de nacht
het zwart van de slaap als verloren aanziet,
die houdt van de nacht, het zwart van de lucht,
die houdt van de nacht die hij toch niet bemint.

Ik ben de kampioen van het eerste vers. Tientallen wegen ontsporen uit deze aanzet. Ik daag elke lezer uit om nog een andere weg toe te voegen aan de mijne. Laat de bliksem en de donder, de regen, de plotse koude, de eenzaamheid van het tikkende uurwerk, de flauwte van de schemerlamp of het gesnurk van uw geliefde u inspireren tot een reactie. Een poëtische reactie. Ooit gehoord van interactieve poëzie? hier is de gelegenheid.

Ik daag iedereen uit, die zijn pen heeft gescherpt,
die zijn inkt heeft gestort in de pot van de nacht
in zijn strijd met de slaap toch het onderspit delft,
ik daag elkeen uit om zijn woorden te schenken,
aan de nacht van de zang, van de dichter die slaapt.

En als ik morgenavond, na een lange dag werken, ook slechts één dichtwerk vind dat mijn nacht kleuren kan,
zal het zwart van dees nacht, die de dichter bezang, in een vuurwerk van kleuren naar de nieuwe nacht gaan.

Een student is een vent...

Commilitones, Commilitoneskes!

Via LibraryThing doe ik de laatste dagen weer een boel nieuwe ervaringen op. Het is zulk een website waar de bezoekers een community vormen, en als je een beetje sociaal aangelegd bent, eindig je zoals elke (ex-) studax van schuimende in lege in schuimende in lege pint... Het kan een tijdje duren.

Literatuur, taalkunde, geschiedenis, in geen van deze vakgebieden draag ik een titel mee, maar als er maar niet al te diep op de onderwerpen ingegaan wordt, zodat je lekker badinerend toch een hele boel dingen opsteekt, kun je de gekste dingen tegenkomen.

Een van de bezoekers van die site heeft een opmerkelijke en zéér uit de hand gelopen hobby. Hij verzamelt alles wat het studentikoze leven aangaat, meerbepaald de mooie studentenliederen en alles wat erbij hoort. Zulk een persoon noem ik een echte ezel!

Beledig ik hem daarmee, Commilitones, Commilitoneskes? Ik hoop dat hij mijn epitheton ornans "echte" opmerkt, als hij puur toevallig deze bladzijde zou openslaan. Want dit hoort er echt bij, via de link "taalkunde". Welke student die ook maar een halve cantus heeft meegebalkt, kent het studentenlied "Student zijn" op de muziek van Armand Preud'homme niet? En is het niet de ridderlijke Eugeen die deze wijze woorden geschreven heeft? Juist.

Maar waarom zal iemand die een echte ezel genoemd wordt, zich beter niet beledigd voelen? Vraag dat een zichzelf respecterende ezel. Hij zal je meteen vertellen dat alleen een ezel met beperkte aansprakelijkheid zich een vent kan noemen. En een vent is een gecastreerde ezel, een ezel met beperkte aansprakelijkheid. Dus, Comilitones, Comilitoneskes, voor je begint te zingen tijdens een cantus, denk tweemaal na! En laat voortaan alleen de porren dat liedje maar zingen. Ze zullen er met misplaatst plezier aan beginnen. Alleen sommige heren met een verdacht hoog stemmetje mogen dan nog meezingen.

De geëerde woorden van Eugeen De Ridder krijgen plots een andere dimensie. De cantus wordt een bedenkelijke aanval op de mannelijkheid van de woerden. Zullen zij na de lektuur van deze blog nog met smaak en genoegen dit lied kunnen zingen? En zullen de porren, die met hun lief de zaal zijn binnengetreden, nog met zo'n vent naar buiten willen?

Ik stel voor bij het beëindigen van elke cantus een nieuwe gewoonte in te lassen, en aan de heren studenten toch eventjes de gelegenheid te geven met lage stem, en niet met een hoog piepstemmetje (tenzij de natuur het zo beschikt heeft...) balkenderwijs te bewijzen dat hij een vent dan wel een echte ezel is. Met uw relaties kun je dat toch wel bewerkstelligen, heer Praeses?

Geïnteresseerden kunnen de link onderaan de bladzijde onder vermelding van een gepaste titel terugvinden.

Een student is een vent

http://bibliothecastudentica.blogspot.com/

Een boontje voor Boontje

Tijdens mijn zoektocht naar info over Jeanneke Boon, de in 2005 overleden weduwe van Louis Paul Boon den anarchist, stootte ik op een webbladzijde die er mag zijn: nooit heb ik een vollediger overzicht gevonden van het werk en de wapenfeiten van de Aalsterse schrijver.

Het heeft geen enkele zin fragmenten hieruit weer te geven, alles staat er zo klaar en duidelijk, en hemels overzichtelijk opgesomd, dat het banaal zou zijn daar iets te willen aan toevoegen.

Ik hou het dus bij het zo tekenend citaat, waarmee die bladzijde afgesloten wordt, en raad iedere Boonliefhebber aan daar een link op vast te kleven.

Ik heb ze steeds opnieuw gezegd:
Ook al schop je 99 mensen op 100 een geweten,
er blijft dan nog een smeerlap over en die wordt president.
En als je naar die durft schoppen, vlieg je de gevangenis in.

http://www.geocities.com/Athens/Ithaca/2249/boonlouispaul.html

Mijn Vaderlijk Erfdeel, ook Patriomium genoemd

Mijn zoveelste strooptocht langsheen Vlaanderens ramsj heeft me een pareltje opgeleverd, dat ik niet onvermeld wil laten.

In 1876 werd in Nederland een werkliedenvereniging opgericht, van christelijke signatuur, door een man die zijn jeugd heeft weten voorbijgaan in een weeshuis, waarna hij een waterval van verschillende beroepen uitgeoefend heeft.

Klaas Kater, zoals hij heet, heeft ginder hetzelfde werk verricht als bijvoorbeeld een Pieter Daens gedaan heeft in Vlaanderen: de werklieden van de 19de eeuw een stem geven.

Dit boek, in 1927 uitgegeven onder de titel, die ook de naam van het Verbond was, en later ook het orgaan van de vereniging, namelijk "Patrimonium Vaderlijk Erfdeel", heeft een titel die zo richtinggevend is als de pest: men legde de christelijk geïnspireerde medemens met handen en voeten uit dat het woord Patrimonium niets anders betekende als het Vaderlijk Erfdeel, het bezit dat van vader op zoon werd doorgegeven. Materieel stelde dat in arbeidersmiddens wellicht niet veel voor, dus zocht men het in hogere sferen, en werd de samenwerking met als resultaat de materiële en geestelijke verheffing het doel dat in de christelijke omgeving moest verwezenlijkt worden.

Het vijftigjarig jubileum van de vereniging in 1927 was een uitstekende gelegenheid om terug te blikken, en de samensteller, de heer Hagoort, heeft dit op een schitterende manier gedaan: hij geeft een schets van de belabberde economische omstandigheden die de 19de eeuw kenmerkten. Daarna volgt een minitieuze beschrijving van de strijd om de arbeiders samen te brengen, en ze bijeen te houden in het Verbond. Hij doet dat op wetenschappelijke wijze, met zeer veel verwijzigingen en voetnoten, doch dat vreet de leesbaarheid niet aan, ook niet voor de ondertussen reeds meer gevormde arbeider.

Het boek bevat zeer fraaie fotografische portretten van de protagonisten van dit epos. De tand des tijds (om in den schonen stijl van weleer de pen te blijven voeren) heeft ingewerkt op het boek, maar het is prachtig in zijn ouderdom: de ouderdomstekens zijn eerder decoraties dan fouten. Bovendien heeft niemand ooit de eigendom van het boek opgeëist, zodat het originele beeld van het arbeidersfeestboek ten volle blijft verder bestaan. Het komt dan ook op een hoge plank te staan.

This is a Librarything

Als ik nu zeg dat ik sinds 1999 met internet om ga, lieg ik niet. En toch kom ik nog alle dagen dingen tegen die me voorheen onbekend waren, en die me nu hoogst interessant en nuttig toeschijnen.

Enige maanden geleden ben ik zo de website: www.librarything.com tegengekomen, zonder er verder iets mee te doen. Ik had het wel opgeslagen in mijn favorieten, maar tot nog toe wist ik niet wat ik ervan moest denken. De commentaren waren unaniem: mooi, maar met nog te veel feilen in de werking. Eén van de ergste verwijten was dat het contact met de grote wereldbibliotheken moeilijk waren. Sommige bibliotheken wilden wel hun catologus publiceren, maar laten gebruiken, dat ging al minder vlot.

Die euvels zijn voor de meeste bronnen nu uit de weg geruimd, er blijven nog wel bugs, maar goed, globaal gezien enzovoort.

Gisteren kom ik die verder ongebruikte link naar deze "favoriet" tegen, en ik besloot opnieuw een kijkje te nemen. Gevolg: vandaag heb ik me ingeschreven, en een eerste bespreking gedaan van het boek dat ik net uitgelezen heb: het in de vorige bijdrage besproken boek "Literaire Gids voor West-Vlaanderen".

Je kunt deze bijdrage lezen op : Literaire gids voor West-Vlaanderen door Fernand Bonneure , als de link van hieruit werkt natuurlijk. Zoniet, je kunt me vinden op :

http://www.librarything.nl/rss/reviews/Danny-Bloemenhof .

We zullen wel verder zien wat er van komt.