Het Literaire Luik

Nee, Niet het Belgische Luik, ook Liège genoemd, maar wel het buitenland. Maar dan ook niet het buitenland op zijn Antwerps, nee, maar wel het echte buitenland, zoals Alexandre Dumas een Fransman is, of Daniel Defoe en Charles Dickens elk een eigen soort Engelsman zijn, zo is Simon Carmiggelt een Nederlandsman.

Van de eerste had ik "De Zwarte Tulp" nog niet in handen gekregen, en dat is een hiaat dat dus nu netjes uitgevlakt wordt. We zullen de lotgevallen van de Tulipa nigra Rosa Barloensis met aandacht bestuderen. De aanvang van het boek is helemaal parallel met de vertelkunst die in "De drie musketiers" tot uiting komt. Net even anecdotisch, net even beschrijvend, net even belerend. Heerlijke man, die Alexandre Dumas. Ik citeer even :

"En als de gebeurtenissen van deze tijd en vooral van het jaar waarin ons verhaal een aanvang neemt, niet zo innig verweven waren met de namen die wij zojuist genoemd hebben, dan zou men de toelichting die wij gaan geven heel goed als een tamelijk overbodige uitweiding kunnen opvatten."

Niet alleen begint hij te vertellen over de tijd die hij beschrijft, ook de plaats en de omstandigheden komen aan bod. Twintig augustus 1672. 's-Gravenhage. Een massa volk begeeft zich naar de Gevangenpoort, waar Cornelis de Witt, broer van, op aantijging van Tichelaar gevangen zit. Hij vertelt over dat alles, maar spreekt de lezer, "onze oudste en trouwste vriend" rechtstreeks aan. Letterlijk, hij vertelt zijn verhaal. Hij schrijft geen boek.

Daniel Defoe schreef een ander verhaal, Robinson Crusoe, dat ik in een verkorte versie wel gelezen heb, zelfs in een stripversie. Maar nu heb ik de oorspronkelijke tekst, de volledige versie in handen. En dat trekt me wel aan. Het is een Panterpocket, gered uit de bibliotheek, niet wegens te veel gelezen, zodat ik er het volledige genot van zal kunnen aanvoelen.

Nog een echte parel is de Kleine Dorrit, deel 1, van Charles Dickens. De prachtige taal die hij hanteert, zou eigenlijk in zijn oorspronkelijk Engels moeten genoten worden, maar dat is voor een dergelijk omvangrijk werk net een brug te ver voor mij. De lektuur zou zo traag gaan, dat veel ander werk er nodeloos zou voor moeten wachten. Bovendien wil ik ook deel 2, en liefst dezelfde uitgave van Het Spectrum Utrecht-Antwerpen in handen hebben alvorens eraan te beginnen. Het mag ook geen Drie Musketiersstory worden, waarbij ik het eerste boek twintig jaar na het tweede las...

Simon Carmiggelt tenslotte speelt de hoofdrol in deze "Grote Ontmoetingen - Literaire Monografieën", geschreven door Luc Verhuyck en Theo Jochems. Van de uitgeverij Orion te Brugge, lijkt dit geen karakteristiek werk: het oogt helemaal als een nietszeggend boekje, terwijl Orion toch bekend stond omwille van zijn degelijke tijdsbestendige banden. Maar dat doet aan de inhoud niets af: ik ben benieuwd naar zijn verhalen over Annie M.G. Schmidt en Wim Kan, onder anderen. Ook de foto's zijn dan wel zwart-wit, maar wonderbaarlijk helder en scherp.