De wievragen. wie is Albe? Wie is Hendrik Diddens? Bijkomende vraag: hoe lang is het geleden dat ik de verzamelde werken van Albe kocht, en hoopte ze snel door te nemen? Ik weet zelfs niet meer of ik van hem in deze blog melding maakte, of in mijn papieren dagboek.
Maar Tante Google leert je een heleboel dingen over deze in Mechelen geboren Vlaamse Reus, die zich opvallend door het landschap heeft voortbewogen. De hele zwik droge gegevens laat ik dan ook volkomen achter me, daar hebben anderen een geschikter medium voor gecreëerd dan deze blog. Zoek het maar zelf uit hoeveel je van hem wil weten. Een tip: Louis Jacobs heeft een puike literatuurlijst ter beschikking. Ik heb wat anders bij de hand.
Deze ochtend, ergens in Oost-Vlaanderen, gingen de ogen van deze jongen plots groot open. Wat zag mijn lodderig oog? Ik hield het niet voor mogelijk, en moest nog eens kijken. Voor mij lag, begraven tussen allerhande Artis- en Elsevieruitgaven over wijn, breien, de grachten en sloten in Vlaanderen en Goede manieren van 50 jaar geleden, wegens het formaat: Albe Aan boord van het woord, door Hendrik Diddens.
Dit boek werd samengesteld ter gelegenheid van de viering van zijn zeventigste verjaardag in het kasteel van St.-Maria-Oudenhove door de vereniging "Kunstenaars voor de jeugd", waarvan hij voorzitter geweest is. Als de viering inderdaad op of rond zijn verjaardag gehouden werd, moet dit dus in de vroege zomer 1972 geweest zijn. Aan alle tijdens de academische zitting aanwezige leden van de vereniging werd een exemplaar van dit boekje aangeboden. Een beperkte oplage, niet commercieel ingezet. De gloednieuwe eigenaars konden aldus hun naam onderaan de colophon inschrijven.
Het exemplaar dat ik nu in mijn bezit heb, is niet ondertekend, en de vraag blijft dan open waarom niet. Ik neem aan dat de leden van dezelfde vereniging trots zouden geweest zijn dit boekje te hebben mogen ontvangen, en ik zou er zeker mijn naam in geschreven hebben, als de organisatie het dus niet zelf deed. Bovendien zou ik de kans niet gemist hebben aan de auteur en aan de gevierde kunstenaar te vragen het boek te signeren. Niets van dat alles.
Dus vraag ik me af of dit een restexemplaar is, dat na de viering in een stoffige doos is terecht gekomen, die jaren op zolder gestaan heeft tot de vereniging opruiming gehouden heeft, en dit prul afgestaan heeft voor het goede doel, gelukkig. Op zijn minst gezegd een rare kronkel om voor waar door te kunnen gaan.
Of de eigenaar was niet echt geïnteresseerd, en dat blijkt uit de uitstekende staat van het boekje, dat in zijn bijna zevenendertigjarig bestaan alleen een paar ouderdomsvlekken vertoont op de achterkant. Geen leessporen, behalve de geplooide rug, die bewijst dat het boek op de foto's opengegaan is, en slechts een stockeringsslijtage van de randen van het boek (het heeft gelegen, zoveel is duidelijk). Ook een ezelsoor bewijst dat de stockering niet altijd zorgvuldig gebeurd is.
Enige mooie zwart-witfoto's stofferen de tekst, en ook een afdruk van de partituur van Paradijsvogel, gedicht door Albe, met muziek van Lodewijk De Vocht maken het geheel interessanter.
Het kwaliteitspapier, de uitgebreide bibliografie, de vermelding van de gedichten op muziek, de literatuurlijst en niet in het minst de colophon maken het boek als geheel af.
Hendrik Diddens, in het mechelse ook niet onbekend, zo leert een zoektocht door internet, heeft mooi werk afgeleverd. Hij is een literatuurkenner, die heelwat geschreven heeft. De figuur van de paradijsvogel, op de omslag mooi in een art-nouveauversie gezet, komt binnenin tot leven in een prachtige afdruk van een manuscript van Paradijsvogel, en geeft aldus op subtiele wijze aan welk het voornaamste gedicht van de schrijver moet zijn.
Dit is een prachtige verovering, enkel het stempeltje, waaruit je kan opmaken dat ik dit boekje meegenomen heb tegen de prijs van één euro per kilo, is weer een kleine degradatie van dit literair juweeltje.
Heerlijk, hoewel het avond is, wil ik weer zingen van Oh what a beautiful mornin'... En om in dezelfde geest af te sluiten als deze Oklahoma-song mij oplegt, hoe kon ik in de vroege ochtend van mijn ontluikende literaire interesse weten, dat Kapitein Zeldenthuis niemand minder was dan de hierboven genoemde Vlaamse Reus?
Maar Tante Google leert je een heleboel dingen over deze in Mechelen geboren Vlaamse Reus, die zich opvallend door het landschap heeft voortbewogen. De hele zwik droge gegevens laat ik dan ook volkomen achter me, daar hebben anderen een geschikter medium voor gecreëerd dan deze blog. Zoek het maar zelf uit hoeveel je van hem wil weten. Een tip: Louis Jacobs heeft een puike literatuurlijst ter beschikking. Ik heb wat anders bij de hand.
Deze ochtend, ergens in Oost-Vlaanderen, gingen de ogen van deze jongen plots groot open. Wat zag mijn lodderig oog? Ik hield het niet voor mogelijk, en moest nog eens kijken. Voor mij lag, begraven tussen allerhande Artis- en Elsevieruitgaven over wijn, breien, de grachten en sloten in Vlaanderen en Goede manieren van 50 jaar geleden, wegens het formaat: Albe Aan boord van het woord, door Hendrik Diddens.
Dit boek werd samengesteld ter gelegenheid van de viering van zijn zeventigste verjaardag in het kasteel van St.-Maria-Oudenhove door de vereniging "Kunstenaars voor de jeugd", waarvan hij voorzitter geweest is. Als de viering inderdaad op of rond zijn verjaardag gehouden werd, moet dit dus in de vroege zomer 1972 geweest zijn. Aan alle tijdens de academische zitting aanwezige leden van de vereniging werd een exemplaar van dit boekje aangeboden. Een beperkte oplage, niet commercieel ingezet. De gloednieuwe eigenaars konden aldus hun naam onderaan de colophon inschrijven.
Het exemplaar dat ik nu in mijn bezit heb, is niet ondertekend, en de vraag blijft dan open waarom niet. Ik neem aan dat de leden van dezelfde vereniging trots zouden geweest zijn dit boekje te hebben mogen ontvangen, en ik zou er zeker mijn naam in geschreven hebben, als de organisatie het dus niet zelf deed. Bovendien zou ik de kans niet gemist hebben aan de auteur en aan de gevierde kunstenaar te vragen het boek te signeren. Niets van dat alles.
Dus vraag ik me af of dit een restexemplaar is, dat na de viering in een stoffige doos is terecht gekomen, die jaren op zolder gestaan heeft tot de vereniging opruiming gehouden heeft, en dit prul afgestaan heeft voor het goede doel, gelukkig. Op zijn minst gezegd een rare kronkel om voor waar door te kunnen gaan.
Of de eigenaar was niet echt geïnteresseerd, en dat blijkt uit de uitstekende staat van het boekje, dat in zijn bijna zevenendertigjarig bestaan alleen een paar ouderdomsvlekken vertoont op de achterkant. Geen leessporen, behalve de geplooide rug, die bewijst dat het boek op de foto's opengegaan is, en slechts een stockeringsslijtage van de randen van het boek (het heeft gelegen, zoveel is duidelijk). Ook een ezelsoor bewijst dat de stockering niet altijd zorgvuldig gebeurd is.
Enige mooie zwart-witfoto's stofferen de tekst, en ook een afdruk van de partituur van Paradijsvogel, gedicht door Albe, met muziek van Lodewijk De Vocht maken het geheel interessanter.
Het kwaliteitspapier, de uitgebreide bibliografie, de vermelding van de gedichten op muziek, de literatuurlijst en niet in het minst de colophon maken het boek als geheel af.
Hendrik Diddens, in het mechelse ook niet onbekend, zo leert een zoektocht door internet, heeft mooi werk afgeleverd. Hij is een literatuurkenner, die heelwat geschreven heeft. De figuur van de paradijsvogel, op de omslag mooi in een art-nouveauversie gezet, komt binnenin tot leven in een prachtige afdruk van een manuscript van Paradijsvogel, en geeft aldus op subtiele wijze aan welk het voornaamste gedicht van de schrijver moet zijn.
Dit is een prachtige verovering, enkel het stempeltje, waaruit je kan opmaken dat ik dit boekje meegenomen heb tegen de prijs van één euro per kilo, is weer een kleine degradatie van dit literair juweeltje.
Heerlijk, hoewel het avond is, wil ik weer zingen van Oh what a beautiful mornin'... En om in dezelfde geest af te sluiten als deze Oklahoma-song mij oplegt, hoe kon ik in de vroege ochtend van mijn ontluikende literaire interesse weten, dat Kapitein Zeldenthuis niemand minder was dan de hierboven genoemde Vlaamse Reus?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten