Als de lente in het land is, staat de computer toch altijd een eindje verder. Dat ondervind ik nu; de tuin, de hond, de schildpadden, de kamerplanten ... ze vragen meer tijd, en vreten er dus van anderen.
Maar niet getreurd. Boekenland leeft verder, en rijgt zijn veroveringen weer aan zijn musketiersdegen. Die musketiers, ik heb het boek in één zéér lange ruk uitgelezen. Ik kan niet zeggen dat ik nog onder de indruk ben, driekwart ervan zou moeten geschrapt worden, evengoed geeft het een perfect beeld van hoe de schrijver destijds trachtte zijn brood te verdienen.
Naast mij ligt een tweede uitgave van het bij Standaard-Boekhandel in 1942 verschenen "En de Rechter vertelt..." van August Van Cauwelaert. Mooi bewaard, met zorg behandeld, de oorlog en de daaropvolgende opbouw en weelde hebben het boekje niet kapot gekregen. De eigenaar had er dan ook een heus ex-libris in gekleefd, en zo het ongewilde teken gegeven dat hij een kenner was. Twee verhalen herinner ik me nog: "En toen begon de ezel", en "Buken". De rest is van voorafaan te hernemen. Ik weet er niets meer van.
Van Saint Exupéry heb ik twee boekjes in de oorspronkelijke taal: "Vol de Nuit" en "Le Petit Prince", en ze staan beide op het zeer gekende lijstje. Het zijn beide herinneringen, aan mijn scholierentijd, aan mijnheer Johan Van Lishout, leraar frans, en aan mijn studententijd te Leuven.
Een pareltje van een bedenkelijk soort: "Poetic Gems" van William McGonagall. Bedenkelijk omdat in de recencies achteraan geschreven werd: The greatest bad verse writer of his age. En: A real genius, for he is the only truly memorable bad poet in our language. Ook: He managed to do what far better poets have failed to do: he added to the stock of folklore. Als mijn dichtkunst het ooit zo ver brengt, zal ik reeds een tevreden poëtertje zijn. De andere verzamelbundels van zijn werk dragen titels die ik je niet wil onthouden: naast Poetic gems zijn er:
- Further poetic gems
- Yet further poetic gems
- More poetic gems
- Yet more poetic gems
- Still more poetic gems
- Last poetic gems
Wie doet beter?
Even bedenkelijk is het werkje: "Het Fin de Siècle Alfabet" van F.L. Bastet. Het gaat om dichtkunst van een uiterst bedenkelijk allooi, voor het gemak vrij inspiratieloos in alfabetiche volgorde geklasseerd tot een poëtisch ... eh ... alfabet. Het begint bij de Acrobatische Miss Belinda, ontmoet het Beestmens ; bezingt de Châtelaine in haar boudoir, en eindigt bij de ondertussen wereldberoemde Zoeloe, die zwarte Toverkracht heeft. Fin de sciècle? Het is uitgegeven in 1984. De colofon achteraan helpt je verder: het betreft werk uit de nalatenschap van Vincent Vere, de neef van. Het gaat dus over het fin van een andere sciècle, en het wordt er alleen maar bedenkelijker om.
De Huurkoetsier wil ik toch even googlegewijs de wereld rondsturen:
De Huurkoetsier bespiedt cliënten
per omgekeerde periscoop,
en dat bij voorkeur in de lente
zo'n negen maanden voor de doop.
Want veert het koetsje extra krachtig
dan weet hij: liefde maakt één drachtig.
Enige ernst is echter ook gepast: van A. Den Doolaard: "Het Verjaagde Water". Een uniek boek, maar ga ik het aankunnen?
Totaal onbekend voor mij, maar onder de vorm van een verzameld werk zeer interessant: Maria Dermoût. Ik vraag u vergeving, Maria, ik heb nooit van u gehoord, tenzij ik u heb ontmoet in één van de zovele werken waarin andere literatoren uw naam hebben laten vallen, maar niet voldoende geduid om tot leven gekomen te zijn. Voor het opzoekingswerk, en het lijstje, wie weet?
En nog eentje voor de eeuwigheid: in de Pantheon-reeks: John Galsworthy. Alsof The Forsyte-saga televisiegewijs de jaren zeventig van vorige eeuw geen kleur gegeven zou hebben. Laat Soames maar komen!
De rest is voor later.
Maar niet getreurd. Boekenland leeft verder, en rijgt zijn veroveringen weer aan zijn musketiersdegen. Die musketiers, ik heb het boek in één zéér lange ruk uitgelezen. Ik kan niet zeggen dat ik nog onder de indruk ben, driekwart ervan zou moeten geschrapt worden, evengoed geeft het een perfect beeld van hoe de schrijver destijds trachtte zijn brood te verdienen.
Naast mij ligt een tweede uitgave van het bij Standaard-Boekhandel in 1942 verschenen "En de Rechter vertelt..." van August Van Cauwelaert. Mooi bewaard, met zorg behandeld, de oorlog en de daaropvolgende opbouw en weelde hebben het boekje niet kapot gekregen. De eigenaar had er dan ook een heus ex-libris in gekleefd, en zo het ongewilde teken gegeven dat hij een kenner was. Twee verhalen herinner ik me nog: "En toen begon de ezel", en "Buken". De rest is van voorafaan te hernemen. Ik weet er niets meer van.
Van Saint Exupéry heb ik twee boekjes in de oorspronkelijke taal: "Vol de Nuit" en "Le Petit Prince", en ze staan beide op het zeer gekende lijstje. Het zijn beide herinneringen, aan mijn scholierentijd, aan mijnheer Johan Van Lishout, leraar frans, en aan mijn studententijd te Leuven.
Een pareltje van een bedenkelijk soort: "Poetic Gems" van William McGonagall. Bedenkelijk omdat in de recencies achteraan geschreven werd: The greatest bad verse writer of his age. En: A real genius, for he is the only truly memorable bad poet in our language. Ook: He managed to do what far better poets have failed to do: he added to the stock of folklore. Als mijn dichtkunst het ooit zo ver brengt, zal ik reeds een tevreden poëtertje zijn. De andere verzamelbundels van zijn werk dragen titels die ik je niet wil onthouden: naast Poetic gems zijn er:
- Further poetic gems
- Yet further poetic gems
- More poetic gems
- Yet more poetic gems
- Still more poetic gems
- Last poetic gems
Wie doet beter?
Even bedenkelijk is het werkje: "Het Fin de Siècle Alfabet" van F.L. Bastet. Het gaat om dichtkunst van een uiterst bedenkelijk allooi, voor het gemak vrij inspiratieloos in alfabetiche volgorde geklasseerd tot een poëtisch ... eh ... alfabet. Het begint bij de Acrobatische Miss Belinda, ontmoet het Beestmens ; bezingt de Châtelaine in haar boudoir, en eindigt bij de ondertussen wereldberoemde Zoeloe, die zwarte Toverkracht heeft. Fin de sciècle? Het is uitgegeven in 1984. De colofon achteraan helpt je verder: het betreft werk uit de nalatenschap van Vincent Vere, de neef van. Het gaat dus over het fin van een andere sciècle, en het wordt er alleen maar bedenkelijker om.
De Huurkoetsier wil ik toch even googlegewijs de wereld rondsturen:
De Huurkoetsier bespiedt cliënten
per omgekeerde periscoop,
en dat bij voorkeur in de lente
zo'n negen maanden voor de doop.
Want veert het koetsje extra krachtig
dan weet hij: liefde maakt één drachtig.
Enige ernst is echter ook gepast: van A. Den Doolaard: "Het Verjaagde Water". Een uniek boek, maar ga ik het aankunnen?
Totaal onbekend voor mij, maar onder de vorm van een verzameld werk zeer interessant: Maria Dermoût. Ik vraag u vergeving, Maria, ik heb nooit van u gehoord, tenzij ik u heb ontmoet in één van de zovele werken waarin andere literatoren uw naam hebben laten vallen, maar niet voldoende geduid om tot leven gekomen te zijn. Voor het opzoekingswerk, en het lijstje, wie weet?
En nog eentje voor de eeuwigheid: in de Pantheon-reeks: John Galsworthy. Alsof The Forsyte-saga televisiegewijs de jaren zeventig van vorige eeuw geen kleur gegeven zou hebben. Laat Soames maar komen!
De rest is voor later.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten