De jaarlijkse rommelmarkt hier in de wijk heeft me al meermaals leuke dingen opgeleverd, en dit jaar is het niet anders geweest. De lichtjes kriptische titel verraadt veel over de financiële implicaties die deze korte voormiddag in mijn leven, doorgebracht op mijn knieën voor al dan niet ordeloze dozen met 'boeken', rommel en oud papier, en hier en daar een brave verkoopster, die echt wel wist wat boeken zijn, maar die er de prijs toch niet helemaal goed voor wist te plaatsen, heeft meegebracht.
Ik verbaas me er nog steeds over dat mensen voor een doorsnee boek, dat in de jaren zeventig als bestseller door het leven ging, nog steeds zes of zeven euro hopen te vangen, terwijl ze andere werken, die ik op internet over de schermen zie schuiven voor vijftig of zestig euro, nu aanbieden voor vijftien euro, en dan ook nog bereid zijn iets van de prijs te laten vallen, om het toch maar verkocht te krijgen.
Dat is natuurlijk het plezier van de rommelmarkt, en heel af en toe ga je zelf in de fout, met een aankoop tot gevolg die de prijs toch niet waard blijkt te zijn. Geen neerbuigende praat dus. Maar deze keer zul je me niet horen klagen. Voor de luttele som van twaalf en een halve euro heb ik uiteindelijk vier boeken gescoord.
Doctor Jozef Weyns heeft hier al eens hoge ogen gegooid, ik doe er nog een oogje bij, met zijn mooie uitgave van "Het verhaal van ons huis" in de Keurreeks van het Davidsfonds nr 56, 1954-3. Voor één euro.
Eindelijk heb ik nog eens een boek van Paul Koeck meegebracht: "Het Plantenoffensief", uitgegeven in de reeks Literauur Vandaag van de Standaard Uitgeverij in 1969. De stofwikkel heeft zijn werk gedaan, en vertoont vele scheurtjes en bevuilingen, maar het boek zelf heeft daardoor zijn frisse uiterlijk bewaard. De bovenkant is door de jarenlange afwezigheid van een zorgzame hand zwaar bestoft, en mijn steeds klaarliggende handborsteltje, dat in deze rol die nederige arbeid met lijdzame zwijgzaamheid vervult, krijgt wel het stof, maar niet meer het ingevreten vuil wel. Boeken leven, en daar kan ik dan weer mee leven. Een niet onbelangrijk detail in dit leven is voor mij de opdracht op de titelbladzijde: een niet helemaal duidelijke zin, die in grote vaart geschreven is, en waarvan de betekenis mogelijk de volgende is: "Dit boek na enkele ontmoeting(en, nvAndebijk) met Etjèn waarbij we in elkaar(s, nvAndebijk) ziel hebben gekeken. Vriendschappelijk, (get.) Paul, 08/10/'71." Een gesigneerde Paul Koeck, voor één euro.
Mijn zoveelste exemplaar van "De Vlaschaard" (met één s), ditmaal de versie van de Lijsternestreeks nummer XII, zijnde meteen ook de twaalfde druk, zou eigenlijk maar een fait divers zijn, mijn vrouw laat dan ook nogal eens zuchtend de opmerking vallen bevattende de vraag hoeveel exemplaren van De Vlasschaard ik dan al in bezit heb, en hoeveel ik er nog denk aan toe te voegen, maar deze is meer dan alleen maar zo nog een exemplaar. Hoewel het uitzicht van het boekje duidelijk laat vermoeden dat het geleefd heeft, en mijn stofborsteltje ook weer enig werk had om tenmiste dat deel van het uitzicht te corrigeren, is het net zoals dat van Paul Koeck toch specialer dan alleen maar een bundeltje oud papier. Geen opdracht, maar de in potlood geschreven als ex-libris aangebrachte naam van de vroegere eigenaar is weer een lichtpunt te meer: het is ooit eigendom geweest van niemand minder dan Renaat van Elslande. Het stak in een doos met rommelboeken die alle weg mochten voor ... een halve euro. Met mijn manie om elk exemplaar dat er ligt vast te nemen, te bekijken en te besnuffelen, lag het voor de hand dat de tijd nodig om aan dit exemplaar te komen, sommige mensen op de zenuwen werkte, maar het resultaat is er toch maar.
En dan moeten we natuurlijk nog het vierde boek bekijken. Dit is dus zo een werk, waarvan de verkoper niet echt goed de waarde ingeschat heeft, en het enigzins te goedkoop aangebood. Andere boeken uit zijn aanbod waren dan weer ver erover. Wel verleidelijk, maar onredelijk van prijs. Een andere handelaar had dat goed gezien, en ik kon nog maar net dit boek uit zijn commerciële klauwen redden. Een ander werk was te ver van mij af om nog door mij ingepikt te kunnen worden, hetgeen dan weer het nadeel van mijn koopwijze blijkt te zijn. De herdruk van "Van der naturen bloeme" van Jacob van Maerlandt ging voor mijn neus weg. Ik wou de vier quasi-nieuwe boekdelen voor veertig euro wel meenemen.
Maar deze "Livre d'Or de la Résistance Belge", een gigantische hardcover in bruin linnen met gouden diepdruk erop, versierd met een Art Nouveau-versie van de Belgische leeuw (zonder klauwen welsiwaar) mocht voor de mooie som van tien euro mee naar huis. Het boek heeft geleefd: het linnen is lichtjes bevuild, de bovenkant bevat ook vele bruine vlekjes en een inktvlek, en op de rug zijn er zeer kleine spatjes van een wasachtige stof, die met de vingernagel gemakkelijk kunnen verwijderd worden. Vermoedelijk zijn dat de restanten van de lijm waarmee het linnen op de hardcover bevestigd is, maar dat is beslist niet storend. Ook een paar lichte vlekken op dat zelfde linnen, maar nauwelijks zichtbaar, en waarschijnlijk van dezelfde oorsprong als de vlek op de bovenste snee zijn te zien.
Binnenin bevinden zich eveneens twee driekleurige linten, bewijs dat de eigenaar mogelijk één van de geciteerde personen in het boek was, of misschien toch wel rechtstreeks door gebeurtenissen die verband houden met weerstandsactiviteiten, betrekking had.
Het boek is monumentaal van afmetingen, de uitgave werd verzorgd door "Les Editions Leclercq Bruxelles", in opdracht van "La Commission de l'Historique de la Résistance instituée par le Ministère de la Défense Nationale". Spijtig genoeg bevat het boek nergens een duidelijke colofon, zodat het een beetje te raden valt wanneer het werk tot stand gekomen is. Maar dit is zeker, eens dat de twee linten door de droogkuis gegaan zijn, en zij in hun volle glorie over het boek mogen gedrapeerd worden, zal deze uitgave met trots naast de "Volkshuisraad" van dr. Weyns mogen staan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten