Heel soms plooi ik voor een auteur, die op de schaal van de LeeftijdsRichter een paar decennia onder mij zijn staart roert. Maar deze kerel is er één die er bovenuit steekt. Niet in productie, hij wordt blijkbaar nog niet gesmaakt door degenen die er voor zorgen dat Namen Genoemd Worden. Dat gebeurt wel door de lezer die, zoals deze jongen, wel eens beweert geen hedendaagse literatuur te smaken en dus ook niet meer te proeven, maar die zich hoofdzakelijk in de richting van het verleden keert om de boekenkast te vullen. In afwachting van een volwassen interview en en volwassen recensie door een volwassen redacteur van een volwassen blad, deze impressies.
Met La Maîtresse du Pirate is een verhalenbundel uitgegeven waarin bdsm- en andere toestanden de kleur leveren, maar waarin neuken, tieten en orgasmen niet alleenzaligmakend zijn. Geen porno, wel erotiek. De auteur van elk verhaal heeft een schrijfstijl die hem en haar waardig is, en kwaliteit zie je zo wel bovendrijven. Het Slachtoffer van ene Akim A.J. Willems is zo een verhaal dat de donkere nacht vol jaloezie, bedrog, hoop, verwachting en verrassing opvult, en dat mensen van vlees en bloed de kans geeft mens te zijn, mens te blijven en op hun eigen manier mooi laat zijn, hoe lelijk en hard de achterliggende realiteit ook is.
Gisteren viel in mijn brievenbus een omslag (dat gebeurt), waarop de naam van de auteur prijkte. Erin stak een brief, in zijn eigen komische en kosmische stijl, mij medelend dat ik de bijgevoegde brochure moest beschouwen als een literair unicum. Het was namelijk genummerd als 13 van 25, terwijl elders op de brochure te lezen staat dat er vijftig van uitgegeven zijn. Het zijn er, voor alle duidelijkheid, wel degelijk 25. Dat zijn er 5 voor de Bibliotheca Studentica & Erotica, en 20 voor relaties ad random. Voor mij is dit nummer dus een soort van vrijdag de dertiende in positieve zin. En daar ik geboren ben op 31 oktober, is Halloween nooit ver weg. Het omgekeerde van 13 is...
De versie van het verhaal was de franstalige, bibliofiele, genaamd "La Victime". Ooit heeft een literaire relatie van de auteur zijn verhaal zeer op prijs gesteld, het doorgegeven aan een franstalige zwaargewicht, die zonder meer alludeerde op de vertaling en later publicatie ervan in het Frans. De hele toedracht kun je lezen op de website van Akim Willems. Zoeken aldaar. Opname in een bloemlezing van erotische literatuur behoort nu ook tot de net gerealiseerde of weldra te realiseren wapenfeiten.
Ik heb het verhaal herlezen, en raakte in de ban door de veel literairder taal die hier te lezen valt. Dat maakt deze versie geheimzinniger: als Vlaming moet ik toch wel enige moeite doen om een franstalige tekst te lezen, maar precies daardoor lees ik ook veel aandachtiger en trager. De nacht is, in het Frans, intenser, zwarter, onveiliger en echter dan in het Vlaams. En de personages zijn van vlees en bloed. De termen Bospoeper en Joepie zijn echter dan op TV.
De brochure in kwestie, aangevuld met een droedel op een lekker ouderwetse schooletiket, waarop wij vroeger onze naam, klas en het vak van het boek op de blauwe kaft waarvan dit kleinood geacht werd geplakt te worden, schreven, moet hier een bestemming krijgen, want het is meer dan alleen maar een brief in een envelop. We zien wel. Een ereplaats krijgt het zeker.
Willems, zoek je richting, en programeer je schrijven. Je taal is literair rijp, je verhaal goed in mekaar gestoken, je personnages zijn echt, en ademen de vuile stadslucht in en uit, gefilterd door een handvol bomen dat het laatste restje natuur in Vlaanderen en in de rest van de wereld voorstelt. Ik ben je dankbaar voor dit geschenk, en je krijgt mijn steun.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten