Wie, zoals ik

Wie, zoals ik, de nacht niet bemint,
wie, zoals ik, het zwart van de nacht
het zwart van de slaap als verloren aanziet,
die houdt van de nacht, het zwart van de lucht,
die houdt van de nacht die hij toch niet bemint.

Ik ben de kampioen van het eerste vers. Tientallen wegen ontsporen uit deze aanzet. Ik daag elke lezer uit om nog een andere weg toe te voegen aan de mijne. Laat de bliksem en de donder, de regen, de plotse koude, de eenzaamheid van het tikkende uurwerk, de flauwte van de schemerlamp of het gesnurk van uw geliefde u inspireren tot een reactie. Een poëtische reactie. Ooit gehoord van interactieve poëzie? hier is de gelegenheid.

Ik daag iedereen uit, die zijn pen heeft gescherpt,
die zijn inkt heeft gestort in de pot van de nacht
in zijn strijd met de slaap toch het onderspit delft,
ik daag elkeen uit om zijn woorden te schenken,
aan de nacht van de zang, van de dichter die slaapt.

En als ik morgenavond, na een lange dag werken, ook slechts één dichtwerk vind dat mijn nacht kleuren kan,
zal het zwart van dees nacht, die de dichter bezang, in een vuurwerk van kleuren naar de nieuwe nacht gaan.