Sabbe, Verschaeve en ...Carton de Wiart

Het betere boek in Vlaanderen is alleen maar te krijgen in de kringloopkringloop en op Ebay. Altans, als men op zoek gaat naar een oud, maar toch betaalbaar exemplaar van sommige boeken die echt de moeite waard zijn. Voor de laatste nieuwe roman van Suske Wiet ga ik al lang niet meer naar de boekhandel: de winkels liggen vol met nieuwe, maar zeer dure boeken die ik nog met tegenzin lees, daar ik reeds nooit de belangwekkende boeken uit het verleden verwerkt krijg. Spijtig voor al die schrijvers, maar alleen het beste zou nog mogen in de winkel komen. En wie gaat beoordelen wat ik, dan wel gij, het beste vind? Moeilijk vraagstuk.

Ebay heeft me een paar pareltjes opgeleverd:

1. Van M. Sabbe: Taal en Kultuur uit Vlaanderen, 1924, De Nederlandse Boekhandel, Antwerpen.
2. Van Graaf Carton de Wiart: Op reis door Congo, 1931, L. Opdebeek, Antwerpen.
3. Van Cyriel Verschaeve: Vlaenderen, dagh en nacht denc ic aen u, 1943, Zeemeeuw, Brugge.

Maar ook vanuit kringloopland kwam er mooi werk:

1. Meesters der schilderkunst, deel I, N.V. Etablissementen Joseph Soubry (jaar onbekend).
2. Bertus Aafjes: De Mysterieuze Rechter Ooka, (1986?), Meulenhof, Amsterdam.
3. Tone Brulin: De Honden, 1976, De Sikkel, Kapellen.
4. Elisa Somemer en Ginette Delforge: De heldin van Scutari, 1978, Veritas.
5. Réginald Moreels: Hoop voor de naakte mens, 1997, Lannoo, Tielt (gesigneerd en van opdracht voorzien door Réginald Moreels en Omer Tanghe op 1.10.1997)
6. Marcella Baete: Jaren van Leem, 1995, Prometheus Amsterdam.
7. Felix Timmermans: Begijnhofsproken, 1993, Davidsfonds, Leuven.
8. Felix Timmermans: Schoon Lier, Begijnhofherinneringen, 1994, Davidsfonds, Leuven.

Triestig maar waar: beide Timmermansen zijn haast onaangeroerd. Bertus Aafjes, ook een bibliotheekkind, is vooraan wel gelezen, maar niemand heeft de moed gehad hem ook elders te benaderen. Boekje in perfecte staat. De heldin van Scutari, die ook uit een bibliotheek gevallen is, werd wel eens naar de dansvloer geleid, maar alvlug geruild voor een blonder exemplaar. Réginald Moreels heeft zijn gebroken rug opgelopen in privé-bezit, en bevat een dubbele handtekening van de auteur en zijn interviewer. Hij is, aan zijn uiterlijk te zien, één enkele keer gelezen geweest. En Marcella Baete is degelijk en wel gelezen, dat zie je aan haar rug en aan de zwarte verkleuringen van de randen van de bladzijden.

Alleen Tone Brulin heeft in zijn carrière echt afgezien, maar hij was geïncarneerd als een schooluitgave. Het is niet goed auteur te zijn in Vlaanderen, denk je dan maar. En Meesters der Schilderkunst is in zijn verschijning wel in zijn uiterlijk aangetast, maar daarin heeft de stofwikkel zijn werk perfect gedaan: het boek zelf is vlekkeloos, alleen is het spijtig te noemen dat een aantal afbeeldingen niet aanwezig zijn. De eigenaar had ze niet ingekleefd, en vermoedelijk zijn er een aantal de grond opgegaan bij het nakijken van de boeken in de winkel, of hebben minder scrupuleuze klanten deze in een ander boek gefoefeld (hetgeen ik ook al heb zien gebeuren, helaas) om ze alzo mee te tsjiepen. Maar het blijft een prachtig boek.