Peyresourde revisited

Toen ik deze avond even mijn Belstat-teller nakeek op de populariteit van een bepaalde bladzijde, viel mijn oog op een bezoeker die onlangs mijn bijdrage van 25 maart 2010 bezocht had. Een wielerfanaat? Ik wou meer weten en tikte Tante Google aan met het zoekwoord "Peyresourde", en wat zag mijn lodderig oog? Op wielersportboeken staat een stuk over het dichtbundel met de naam van de beroemde helling, door Willy Verhegghe.

Tot mijn verbazing herken ik de woorden die als toelichting bij dit boek/bundel gebruikt worden als de mijne. Maar daar waar ik me nogal critisch uitlaat over het gedicht "Raymond Poulidor", worden mijn woorden hier dus totaal uit hun verband gerukt, en lijken ze op een ode aan het gedicht in kwestie.

Net zoals men door de uitvergroting van een detail van een foto een totaal ander beeld kan scheppen als de oorspronkelijke foto in zijn totaliteit oproept, zo is de gestolen zinsnede nu net het tegenovergestelde geworden van wat ik geschreven heb.

Bovenaan deze bladzijde staat in zeer duidelijk Nederlands geschreven dat ik prijs stel op de eigendom van mijn eigen teksten. Als iemand citeert, kan ik daar mee leven, en zelfs als iemand citeert om er het tegenovergestelde van hetgeen ik zeg mee te bewijzen, mag hij dat voor mijn part. Ik verkondig een mening, en meningen zijn tegensprekelijk.

Maar toch heb ik er een wrang gevoel bij: ondanks de bronvermelding, door middel van een link naar mijn bladzijde, is de aard van het gebruik van deze tekst niet vergelijkbaar met wat ik hierboven als "de tegensprekelijkheid van de tekst" omschrijf. Evenmin is het gebruik gericht op het bespreken van mijn tekst, zodat ik dit gebruik van de bedoelde paragraaf niet als een "citaatrecht" aanzie.

Ik heb gemengde gevoelens: enerzijds voel ik me een beetje gebruikt. Maar anderzijds is de bladzijde op Wielersportboeken een dusdanig mooi voorbeeld van de kracht van woorden, dat ik het zonder meer blauw-blauw laat. De uitvergroting van het fragment zegt op bijna poëtische wijze iets over het gedicht, en over het bundel waarin het verschenen is. Als de eigenaars van de website dan niet de bedoeling hadden dit fenomeen te belichten, ze zijn er bijzonder goed in geslaagd.

Ik neem de feiten dus niet in de eerste plaats op als een aanval op mijn eigendom, maar wil eerder de onbedoelde literaire oefening bekronen met welgemeend "10/10". Spijtig dat het zo niet bedoeld was. Ik corrigeer dus tot "9,5/10". Of minder.