Rijksuniversiteit Gent 1817-1967

Na een maand windstilte, terug aan het werk. Zoals gevreesd heeft het werk een negatieve impakt op mijn vrijetijdsgebruik.

Gelukkig zijn er nog boeken op de wereld.  Zo vond ik eergisteren het gedenkboek Rijksuniversiteit Gent 1817 - 1967. Op zich niets schokkends, maar er zit duidelijk een verhaal vast aan dit boek. Ik vind namelijk op de titelbladzijde een handtekening terug, en een datering: 18/x/67. Wie de eigenaar was, dat kan ik niet achterhalen, alleen een beetje vermoeden. Het was alleszins iemand die de Universiteit kende, en er een emotionele band mee had. Op diezelfde titelbladzijde heeft hij namelijk een mooie reproductie van het wapenschild van de universiteit gekleefd. En de beschrijving van dat wapenschild kan je mooi terugvinden op de website van de RUG. Helaas heeft hij die afbeelding een beetje slordig uitgeknipt, maar met een beetje lijm heb ik het geheel mooi herplakt, zodat de onregelmatige sneden minder opvallend uitkomen. Omwille van de authenticiteit laat ik het knipwerk zoals het was, zo slordig was het niet, maar het kon beter.

Het verhaal schuilt ergens anders. In het boek stak namelijk een bericht, genaamd "Mededeling vanwege het Rectoraat van de Rijksuniversiteit te Gent", met een lekker ouderwetse typmachine foutloos op vier A4-tjes neergelegd en ... ondertekend door de Rector, Prof. Dr. J.J. Bouckaert. Een origineel document, dus. Beter nog, in de rechterbovenhoek van het eerste blad is het document met de hand gedateerd: 18/4/69, en geparafeerd. Ja hoor, onder deze datum staat zeer duidelijk de paraaf van de persoon die ook de eigenaar van het boek is geweest. De karakteristieke kronkels van de eerste letter van zijn naam komen zowel in de paraaf als in het handteken voor. Onmiskenbaar dezelfde. Wie dat dan kan geweest zijn, daar heb ik het raden naar, en dat is op zich zo erg niet. Een zoektocht langsheen de namen van de personen die in het comité zaten dat de uitgifte van dit boek verzorgde, laat me twee kandidaten overblijven die de eigenaar kunnen geweest zijn. Maar dat zijn speculaties.

Veel interessanter is de reden waarom deze mededeling gedaan werd. De rector zet deze reden dan ook uitgebreid uiteen. Ik voel de kriebels om de volledige tekst op te nemen, en deze zo voor de vergetelheid te redden. (toevoeging: in de beide volgende bijdragen heb ik deze tekst inderdaad integraal hernomen, en de lezer zal er best aan doen eerst met deel 1 te beginnen, om de juiste volgorde van de tekst te bewaren. Wie de documenten wil bekijken, moet maar eens naar de Bibliotheca Studentica et Erotica springen.) Een korte zoektocht via Tante Google leert me alvast dat deze tekst nooit eerder gepubliceerd is. En het gaat om historische feiten, als je de context van het gebeurde leert kennen. Een eerste kort extract zal je alvast duidelijk maken dat ik in eerdere berichten waarin ik de jaren zestig en zijn betuttelende houding ten opzichte van sexualiteit beschreven heb, niet zomaar uit de nek gekletst heb. Ik citeer:

- (...) De aanleiding tot de incidenten was het verbod tot projectie in het openbaar van pornografische beelden door de studentenvereniging "Prokus" in de zaal van de Academieraad op 12 maart (1969, noot van mijzelf). De vergadering zelf was wel toegelaten.  Indien pornografische beelden, naar de wens van de inrichters wel in het openbaar, bijgevolg ook voor personen beneden de 18 j., zouden vertoond geweest zijn, dan zou niet alleen de goede naam van de Universiteit in de openbare opinie in opspraak gekomen zijn, maar tevens zouden voor de Universiteit moeilijkheden opgerezen zijn met het parket dat het vertonen in het openbaar van pornografische beelden niet duldt. De medeplichtigheid van de Universiteit in deze aangelegenheid zou ondubbelzinnig bewezen geweest zijn, wegens het ter beschikking stellen van een lokaal, een projectieapparaat en een bediende die de projecties zou doen. Ik was bijgevolg verplicht de projectie van pornografische beelden te verbieden terwijl ik wel de vergadering toeliet. (...)"

Het zou me benieuwen indien er comilitones zijn die de feiten meegemaakt hebben, of van dichtbij gevolgd hebben.  Ze mogen met een gerust geweten een bericht zenden met hun versie van de feiten, om alzo dit grensverleggend incident opnieuw te herinneren en er de zo juist mogelijke omstandigheden van te omschrijven.

Eindnoot. De Blumengarten Bibliothek heeft tijdens de vakantiedagen van 2011 besloten het boek en het typocsript van de toespraak te schenken aan de Bibliotheca Studentica & Erotica. Dit besluit werd genomen tijdens het bezoek aan Lier, waar ik een ontmoeting had met een kunstenares die tot de groep Am I Yours behoort. Een verslag ervan vindt men in de bijdrage over de Madonna van Woodstock. Alles hoort ergens thuis, en in de verzameling Studentica heeft dit boek, dat onafscheidelijk door een wederzijdse handtekening en paraaf verbonden is met het typocsript, een plaats die het beter tot zijn recht laat komen. Op 12 september werd de schenking een feit.