Vorig jaar heb ik op LibraryThing een tekstje geschreven, dat ik hier toch even wil herhalen. Zoveel mensen hebben herinneringen aan hun eerste leeservaringen, en het interesseert me mateloos hoe anderen die ervaring terug voor de geest halen en voorstellen. Voor mij was het alvast een verrassing onlangs nog één van de boekjes waarover ik het heb opnieuw in mijn handen te krijgen. Mooi...
Ik vind het steeds weer grappig wanneer mensen vertellen van de eerste boeken die ze in handen gekregen hebben, en die ze bekeken, betast, besabbeld, en misschien ook wel gelezen hebben.
Van mijn vader weet ik bijvoorbeeld dat hij 'Nello en Patrasche', het wereldberoemde verhaal van het jongentje dat met zijn hond sterft onder een schilderij van Rubens in een Antwerpse kerk, via een prentenboek heeft leren kennen toen hij in het weeshuis zijn laatste jaar deed. (Wereldwijd is dit boek bekend als "A Dog of Flanders", en vooral Japanners komen massaal Antwerpen bezoeken om de exacte plaats van de dood van de vrienden te bezichtigen.) De nonnekes hadden toen nog zo hun manier om de kinderen in te peperen dat sterven ook best in een religieuze omgeving gebeurt...
Zelf was ik al als kleuter een lezertje-avant-la-lettre, wanneer ik na mijn middagdutje wakker werd en op het voeteinde van mijn bed een weekblad vond van mijn moeder (voorlopers van Libelle, Rosita enz.), dat ik naar haar voorbeeld doorbladerde, en waaruit ik hardop woordjes brabbelde, net zoals zij dat deed wanneer ze iemand wat belangwekkends wou meedelen dat onder drukvorm verschenen was, en dus voor waar gedebiteerd werd.
Ik vind het steeds weer grappig wanneer mensen vertellen van de eerste boeken die ze in handen gekregen hebben, en die ze bekeken, betast, besabbeld, en misschien ook wel gelezen hebben.
Van mijn vader weet ik bijvoorbeeld dat hij 'Nello en Patrasche', het wereldberoemde verhaal van het jongentje dat met zijn hond sterft onder een schilderij van Rubens in een Antwerpse kerk, via een prentenboek heeft leren kennen toen hij in het weeshuis zijn laatste jaar deed. (Wereldwijd is dit boek bekend als "A Dog of Flanders", en vooral Japanners komen massaal Antwerpen bezoeken om de exacte plaats van de dood van de vrienden te bezichtigen.) De nonnekes hadden toen nog zo hun manier om de kinderen in te peperen dat sterven ook best in een religieuze omgeving gebeurt...
Zelf was ik al als kleuter een lezertje-avant-la-lettre, wanneer ik na mijn middagdutje wakker werd en op het voeteinde van mijn bed een weekblad vond van mijn moeder (voorlopers van Libelle, Rosita enz.), dat ik naar haar voorbeeld doorbladerde, en waaruit ik hardop woordjes brabbelde, net zoals zij dat deed wanneer ze iemand wat belangwekkends wou meedelen dat onder drukvorm verschenen was, en dus voor waar gedebiteerd werd.
Maar mijn eerste echte boek, dat weet ik niet meer helemaal juist, moet ik kiezen tussen twee kandidaten. Mogelijk was het Leks en Reks en de dief, het verhaal van twee hondjes, die een vos ontmaskeren en hem terug het bos indrijven. De ene was een Dalmatiër, dat meen ik zeker te weten, de andere een Schotse terriër, veel kleiner, maar ook veel slimmer dan de andere, zijn naam laat dat reeds uitschijnen. Het was een reeks van kinderboekjes, waarvan er tientallen verschenen zijn, en waarvan ik er meerdere gelezen heb. Maar alleen dit titeltje weet ik me nog te herinneren.
De andere keuze is een gelijkaardige reeks, maar dan over twee eendjes: Klik en Klak, dacht ik, maar daar kan ik me geen enkele titel meer bij voorstellen.
Maar in mijn geheugen zijn het Lex en Rex die de race winnen.
De andere keuze is een gelijkaardige reeks, maar dan over twee eendjes: Klik en Klak, dacht ik, maar daar kan ik me geen enkele titel meer bij voorstellen.
Maar in mijn geheugen zijn het Lex en Rex die de race winnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten