De laatste twee werken die tijdens mijn rommelmarktavontuur met de fortuinlijke Gezelleaankoop nog tot mij kwamen, moeten nog de revue passeren.
The complete works of William Shakespare, comprising his plays and poems, werden bij Spring Books in London uitgegeven, doch de vermelding van een uitgiftejaar was niet van belang. Gedrukt in Tsjechoslowakije (een lettertje teveel of net niet genoeg moet je er maar bij nemen) is de papierkwaliteit niet wat we gewoon zijn, maar daar staat tegenover dat de hardcover van een vooroorlogse kwaliteit is. De mij bekende leraar heeft het boek behalve genaamtekend, ook in doorzichtige plastic gewikkeld, hetgeen de bewaring van vooral de rug ten goede komt. En die is inderdaad erg mooi. Of ik deze versie van Chakespeare's werken aankan, is twijfelachtig. Wie Streuvels gelezen heeft, moet toegeven dat teksten van nog niet eens 100 jaar oud al een behoorlijke toelichting nodig hebben. Hoe ga ik dan het oude Engels van Shakespeare verwerken? Letter per letter, soms.
In 1965 is een Vlaamse krant op het idee gekomen een werk van Abraham Hans in feuilletonvorm uit te geven. Hoeveel caterns er in mijn verzameling ontbreken weet ik niet, het verhaal eindigt abrupt met 21ste aflevering, terwijl ook de 17de aflevering van eind oktober - begin november uitblinkt door afwezigheid. Dat is voor mij geen belet om dit curiosum, genaamd De gek van de Molenberg toch bij de Abraham Hansafdeling op te slaan. En op zoek te gaan naar het echte, en dus volledige werk.
De uitgeverij J. Hoste heeft veel van die feuilletons uitgegeven, en ook na de dood van de journalist en schrijver ging dat dus gewoon verder. De tekeningen op de voorpagina van elke aflevering zijn nog net zo gedateerd in 1965 als ze waren in het interbellum. Dat heeft zijn charme.
Vandaag zijn dan nog twee werken in mijn handen gevallen, en voor het slapen gaan wil ik ze er nog bij krijgen.
De Eerste gulle lach omnibus, ondertussen toe aan zijn zevende druk van 1981, met werk van Valère Depauw, Jan Boschmans en Jos Janssen kan me bekoren met zijn fris uiterlijk. Als de stofwikkel niet een kleinigheid had afgezien, dan zou ik zeggen: niet gelezen, maar dat is dus niet waar. Hoewel uiterlijk onaangeroerd, bewijst de bladwijzer dat er in 2008 nog in gelezen was. Niet veel, want reeds op bladzijde 30 ging het blijkbaar niet meer. Maar voor mij is dit boek, en eveneens zijn opvolger, de tweede omnibus, jeugdsentiment. Vroeg of laat moet dit er nog eens aan geloven.
Ik heb nog eens een kinderboek gekocht. De Drie Koningen van Adelbardije, van Marianne van Albada. Deel II: de keerzijde van de medaille. Niet omwille van de literatuur, duidelijk niet, hoewel een eerste inzicht in het boek, willekeurig opengeslagen, meteen duidelijk maakt dat de auteur echt wel vertellen kan. In duidelijke bewoordingen, niets gecompliceerd. Ik heb het echter als het curiosum gekocht, omdat het zelden gebeurt dat een boek van A tot Z in zo een soort van handschrift gezet is. En dat vind ik altijd zulk een uitstraling hebben. We zien wel.
The complete works of William Shakespare, comprising his plays and poems, werden bij Spring Books in London uitgegeven, doch de vermelding van een uitgiftejaar was niet van belang. Gedrukt in Tsjechoslowakije (een lettertje teveel of net niet genoeg moet je er maar bij nemen) is de papierkwaliteit niet wat we gewoon zijn, maar daar staat tegenover dat de hardcover van een vooroorlogse kwaliteit is. De mij bekende leraar heeft het boek behalve genaamtekend, ook in doorzichtige plastic gewikkeld, hetgeen de bewaring van vooral de rug ten goede komt. En die is inderdaad erg mooi. Of ik deze versie van Chakespeare's werken aankan, is twijfelachtig. Wie Streuvels gelezen heeft, moet toegeven dat teksten van nog niet eens 100 jaar oud al een behoorlijke toelichting nodig hebben. Hoe ga ik dan het oude Engels van Shakespeare verwerken? Letter per letter, soms.
In 1965 is een Vlaamse krant op het idee gekomen een werk van Abraham Hans in feuilletonvorm uit te geven. Hoeveel caterns er in mijn verzameling ontbreken weet ik niet, het verhaal eindigt abrupt met 21ste aflevering, terwijl ook de 17de aflevering van eind oktober - begin november uitblinkt door afwezigheid. Dat is voor mij geen belet om dit curiosum, genaamd De gek van de Molenberg toch bij de Abraham Hansafdeling op te slaan. En op zoek te gaan naar het echte, en dus volledige werk.
De uitgeverij J. Hoste heeft veel van die feuilletons uitgegeven, en ook na de dood van de journalist en schrijver ging dat dus gewoon verder. De tekeningen op de voorpagina van elke aflevering zijn nog net zo gedateerd in 1965 als ze waren in het interbellum. Dat heeft zijn charme.
Vandaag zijn dan nog twee werken in mijn handen gevallen, en voor het slapen gaan wil ik ze er nog bij krijgen.
De Eerste gulle lach omnibus, ondertussen toe aan zijn zevende druk van 1981, met werk van Valère Depauw, Jan Boschmans en Jos Janssen kan me bekoren met zijn fris uiterlijk. Als de stofwikkel niet een kleinigheid had afgezien, dan zou ik zeggen: niet gelezen, maar dat is dus niet waar. Hoewel uiterlijk onaangeroerd, bewijst de bladwijzer dat er in 2008 nog in gelezen was. Niet veel, want reeds op bladzijde 30 ging het blijkbaar niet meer. Maar voor mij is dit boek, en eveneens zijn opvolger, de tweede omnibus, jeugdsentiment. Vroeg of laat moet dit er nog eens aan geloven.
Ik heb nog eens een kinderboek gekocht. De Drie Koningen van Adelbardije, van Marianne van Albada. Deel II: de keerzijde van de medaille. Niet omwille van de literatuur, duidelijk niet, hoewel een eerste inzicht in het boek, willekeurig opengeslagen, meteen duidelijk maakt dat de auteur echt wel vertellen kan. In duidelijke bewoordingen, niets gecompliceerd. Ik heb het echter als het curiosum gekocht, omdat het zelden gebeurt dat een boek van A tot Z in zo een soort van handschrift gezet is. En dat vind ik altijd zulk een uitstraling hebben. We zien wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten