Pagina's

ALS JE DE DUIVEL WILT BESTRIJDEN, MOET JE ZIJN BOEKEN LEZEN

danny.bloemenhof@gmail.com

woensdag 23 september 2009

Lezen is soms leuk

Lezen is soms leuk. Maar niet altijd. In mijn lijstje stond tot vandaag een blog, die dezelfde naam draagt als de titel van deze bijdrage, en de auteur is van oordeel dat lezen altijd leuk is, niet alleen maar soms. Dat is natuurlijk zijn recht. Maar ik had de blog reeds in mijn lijstje van interessante blogs opgenomen als curiosum, omdat hij als laatste bijdrage stelde dat hij vanaf nu regelmatig wat zou schrijven. Het is er sinds veel meer dan één jaar niet meer van gekomen, en aldus heb ik besloten dat het rationele vóór het curieuze komt, en is de brave borst geweerd uit mijn blikveld.
Aldus zal ik ook de andere blogs behandelen, die door hun activiteit zichzelf als nutteloos bestempelen. Te lang inactief, is zoveel als zeggen: het hoeft niet, hoor. Voor mij dus ook niet.
Hoewel het voor zeer veel mensen onmogelijk is een dagelijkse bijdrage te leveren, en hoewel het voor de meeste lezers onmogelijk is alle interessante blogs dagelijks te lezen, denk ik wel dat enige activiteit toch wel gewenst is. Maar lezen moet ook leuk blijven, en altijd hetzelfde boek op dezelfde bladzijde zien openliggen, nee, dan neem ik toch maar liever een ander boek.

2 opmerkingen:

  1. En als ze (al dan niet na het lezen van jou blog) met het schaamrood op de kaken een tweede poging wagen; een doorstart zullen we maar zeggen, krijgen ze dan een herkansing?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Natuurlijk wel. Na lang wachten bleek de blog in kwestie geen blog, maar gewoon een niet meer bewegend archief.

    Elkeen heeft zo zijn eigen interessen, zijn eigen benadering van literatuur, zijn eigen wijze van formuleren, dus de doorstart wordt met veel aandacht gevolgd.

    Het begrip herkansing is zelfs te hard: ik mag dan wel zelf kiezen of ik een blog als lezenswaardig bestempel en dus promoot, maar de uiteindelijke beoordeling gebeurt door een breed publiek, niet door mij alleen.

    Schaamrood is dus een overbodige kleur; een gezonde blos van trots en ijver, zoals toen ik in het eerste leerjaar door mijn meester geprezen werd voor een geslaagde taak... aanvullen, die blog.

    BeantwoordenVerwijderen