De bijbel, het meest gelezen boek ter wereld. Zo werd het ons vroeger voorgehouden. Maar of het zo is? Internet wemelt van de bijbels, Tante Google gooit ze tegen je kop. Maar sommige van deze boeken zijn zo fraai uitgevoerd, dat er honderden euro's voor neergeteld worden.
Om gelezen te worden? Ik geloof het niet. Tegenwoordig is een bijbel geen boek meer dat elke avond van de kast genomen werd om, onder een lamp, voorgelezen te worden voor gans de familie. Misschien in protestantse middens nog wel, maar hier in ons katholieke Vlaanderen, waar de Kerk dagelijks nog aan krediet verliest, zul je niet meer vlug een gezin vinden dat de dag bijbellezend afsluit.
Hier in huis is dat ook niet het geval, maar toch heb ik zaterdag een mooi exemplaar gekocht, voor een som die het echt wel waard was. En bovendien is het een versie die helemaal niet de tekst herneemt zoals wij die op school gelezen hebben. Het is een versie, gemaakt "volgens het besluit van de Synode Nationaal, gehouden te Dordrecht in de jaren MDCXVIII en MDCXIX uit de oorspronkelijke talen in onze Nederlandsche getrouwelijk overgezet." En het is "Gedrukt voor het Britsche en Buitenlandsche Bijbelgenootschap. Te Londen, Blackfriars, en te Utrecht, Achter Den Dom. 1889".
De Nederlandse lezers zullen zonder moeite deze selectie van gegevens van het frontispice herkennen, voor mij is het uiteraard gans nieuw.
Sommige exemplaren die ik op Google zag staan waren stukken ouder, andere nog maar zeer recent. Maar alle nemen ze bijna woordelijk deze tekst over. De drukker en de doelgroep verschilden, maar voor de rest hing het waarschijnlijk van het formaat van de druk af hoeveel bladzijden heilige lektuur er in deze boekwerken terug te vinden zijn. Dit werk bevat 1.243 bladzijden dundruk, en natuurlijk ga ik dat niet allemaal lezen, maar toch. Af en toe een paar bladzijden kan geen kwaad, en het is voor mij vernieuwend deze versie te kunnen lezen. Katholiek opgevoed, en in katholieke scholen in het gareel gehouden, is een bijbelversie bedoeld voor de protestantse medemens voor mij toch als een wandeling doorheen een vreemd bos. Er staan wel dezelfde bomen in, maar het bos is anders.
Als hier en daar exemlaren opdoken, die de vermelding Goud op Snee meekregen, dan is er hier alleszins niets van te zien. Was het goud, of was het gewoon een taankleur, die totaal geen indicatie meer achterlaat van zijn oorspronkelijke verf. Soms zie je bij een roodgekleurde snee toch wel dat de verf een klein beetje het boek binnengedrongen is, maar bij goud gebeurt dat niet, dus denk ik dat die taankleur het resultaat is van de jaren.
Een beetje zichtbaar is wel dat de vrome eigenaar, om de bladzijden om te slaan, uitgebreid de vinger natlikte. Maar dat zal hem in het hiernamaals niet zo zwaar aangerekend worden. Hij heeft zijn speeksel tijdens het lezen niet aan roddels verspild, en zal zo met meer kans later mogen delen in de vreugde des hemels. Ik wens het haar of hem toe.
De lederen omslag laat duidelijk uitschijnen dat zulk een boek gemaakt werd om een leven mee te gaan. Gedrukt in 1889 zal dat leven nu wel voorbij zijn, Jeanne Calmant kon er nog net wel of net niet meer over vertellen als wij haar levensjaren zouden verplaatsen naar een gefingeerd geboortejaar 1889. Wikipedia weet het nog wel, geboren op 21 februari 1975, overleed de dame op 4 augustus 1997, oud zijnde 122 jaar, 5 maanden en 14 dagen. Vertrekkend op 1 januari 1889 zouden we vandaag aan 121 jaar, 7 maanden en 28 dagen gekomen zijn. Ik ga dit boek een naam geven. Heel oneerbiedig, maar zonder de minste bedoeling om te kwetsen. Dit boek is een nog steeds levende, en dus ook naar haar genoemde: Jeanne Calmant. Wie in heel Vlaanderen heeft een bijbel die genaamd is naar een persoon, die omwille van haar leeftijd de (bedenkelijke) eer krijgt haar naam aan het boek te schenken?
Voilà, zo schrijft ge bibliofiele geschiedenis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten