Inderdaad, zoals in het vorige bericht gemeld, mijn oog is gevallen, en als onderdeel van een rustgevende bezinningsweek in een leuk appartement met panoramisch zicht op zee, werd een dubbelbezoek aan een boekenvriend op de agenda gezet.
Om de tijd tussen aankomst en bezoek niet in ledigheid door te brengen had ik alvast een viertal "Gezelles" en "Streuvels" mee in de koffers gepakt. Mijn vrouw, iets modester betreffende keuze van leesvoer, had er twee turven bijgestopt, die als chicklit naast mijn boeken mochten vertoeven. Het weer heeft ons niet in de steek gelaten: altijd goed genoeg voor een fikse wandeling, en ook om op een beschutte bank op de dijk alvast wat letters op te doen. Maar het echte lees- en studiewerk kwam steevast in de rustige uren van de namiddag, als wandelen tussen een opgewonden menigte ons niet aantrok, en we de zetels voor de Streuveliaanse vensters, maar dan wel drie maal zo hoog, en vier maal zo breed, plaatsten, om de boeken open te slaan, en de geest te voeden.
Nota's werden opgekrabbeld, en nu heb ik de leuke taak ze te ontcijferen, en te ordenen. Maar toch wist ik dat de dinsdagvoormiddag het feestelijke moment van het verlof zou worden. Dan ging ik mijn oog laten vallen. En het viel. Waarop vertel ik later. Maar als een kind zo blij ging ik met een valiesje gevuld met lekkers naar huis. Vanaf dan werd elke vrije minuut gevuld met kijken, keuren, het gewone besnuffelen en doorbladeren.
Hier en daar werd er nog een uitstap gepland, want als je in Oostende bent, en tijd en wandelbenen hebt, moet je ook een uitstapje maken naar het domein dat ik vroeger enkel aan de buitenkant heb leren kennen, en dat wij "het domein van Prins Karel" noemden. Meer dan een paar oppervlakkigheden heb ik toen niet overgehouden aan de uitleg van voornamelijk mijn vader. Gelukkig heeft de televisie me op bepaalde ogenblikken een eerste inkijk in dat landgoed gegund. Maar nu was het een bezoek met een electronische gids, waardoor ik aan de hand van de mooie auditieve uitleg en de zeer duidelijke en zeer mooi tentoongestelde muzeumstukken een prachtige geschiedenis kon leren kennen. Twee of drie dagen later hebben we dan ook het bunkercomplex bezocht, dat voor mij de ware aha-erlebnis geworden is. Meer dan twee uur zijn we zorgvuldig de paden afgewandeld, hebben aandachtig naar de uitleg geluisterd, en vooral onze ogen de kost gegeven. Heerlijk was het. De vele literatuur die ik over WO I en -II opgeslagen heb, viel in het niets bij de levendige beschrijvingen van de omstandigheden waarin onze Vlaamse kust verdedigd werd, door de Duitse bezetters voornamelijk tijdens WO II, maar met toch ook een heleboel documentatie over 1914-18.
Het tweede bezoek aan mijn boekenvriend was meer nog dan het eerste een opsteker. Ook hier houd ik een inventaris voor later, maar het was een deugddoend bezoek, in alle opzichten. De literatuur die ik meegebracht heb naar huis, is voldoende om een paar jaar te studeren. Ik heb reeds heel wat gelezen van de literaire werken, maar dit verzeker ik elkeen die ooit een pak boeken in de hand genomen heeft, en die zich afgevraagd heeft hoe erdoor te raken: het zal geen kinderspel zijn.
Nu zijn er echter een paar dingen die voorrang krijgen, omdat ik ze moet maggen. Er wacht nog een vaat op mij, ik mag nog tiramisu maken, en deze namiddag mocht ik een mirabellenboom doorplukken. Zodoende zullen we morgen mogen konfituur maken. Allemaal goede redenen om de boeken voor vanavond even te laten voor wat ze zijn. De strategisch door mijn vrouw tentoongestelde deegrol, in een klein, kunstig uit het fijnste houtwerk gemaakt schrijn, met als beschrijving: Romaans, maar ook Vroeg-Gotisch, Barok, Classisistisch, Romantisch, Impressionistisch, Expressionistisch maar vooral Magisch-Realistisch motivatiewerktuig, tegenwoordig nog steeds in gebruik in de streek van Oudenaarde, ligt valselijk naar mij te gluren. Ooit, in een bui van zelfverloochening, zal ik bijvoorbeeld wegens gebrek aan brandstof, op een winteravond om 20h33, het ding naar de geschiedenis verwijzen ter meerdere verwarming van mijn huiskamer en van mijn hart. Maar door de opwarming van de aarde, en ook wel enigzins door mijn vreedzame karakter, ligt dit moment nog ver vóór mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten