En zo kon het gebeuren dat voor de tweede maal in nauwelijks één jaar tijd er een klein OudHerkske op de wereld gezet werd. Reden waarom ik enige tijd buiten de pennearena gebleven ben. De foto moet maar voor zich spreken. Zoals je kunt zien zijn moeder en Noa in opperbeste stemming, terwijl Mirre het feestgedruis aan zich laat voorbijgaan. Toch heeft grootvader er het grootste vertrouwen in dat schavuit nummer 2 even vlug de camera zal ontdekken.
De volgende bijdrage zal voor een stukje gaan over mijn zoektocht naar gegevens over Robert De Graeve. Ik heb toch al enige dingen over hem opgespit, en nu verwacht ik nog wel een paar mededelingen van correspondenten die ik aangeschreven heb. Daar zal echter wegens het verlof, of omwille van organisatorische redenen enige tijd overheen gaan. Ik heb echter het volste vertrouwen dat er wat uit de bus kan komen.
Toch blijven er nog tientallen opdrachten, die ik me in de loop van mijn voorbereidingen opgelegd heb, uit te voeren. Schrijven naar Zus. Opzoeken op Zo. Controleren of Si. Dubbel controleren of La. En niet te vergeten: ik heb recent een pakketje boeken van Robert De Graeve te pakken gekregen, het gaat over de Ooievaarreeks, jaargangen 1946 - 1947 - 1948, met twee of drie ontbrekende nummers. En de bibliografie is nu al aardig volledig. Wat ik terzake van geschriften nog stevig moet aanvullen zijn de secundaire geschriften: artikels verschenen in dag- of weekbladen, al dan niet van zijn hand. Brieven, telegrammen, kattebellen en andere aantekeningen. Radiovermeldingen. Foto's. Kunstwerken. Filmfragmenten. Getuigenissen die slechts mondeling op te tekenen zijn. Waar is dat alles heen? Waar kan ik ze nog vinden? Helemaal kan dat alles niet verdwenen zijn. Hoe zit het met zijn familie? Zijn vrienden? Of vijanden? Zijn collega's? Zijn metgezellen in verenigingen?
Hoe meer gegevens ik vind, hoe meer vragen er naar boven komen. Het zal een zwaar en lang werk worden, maar dit verzeker ik u: één nee zal gepareerd worden met tien ja's. Ik ben geen Amerikaan die graag zwaait met de uitdrukking dat nee geen optie is. Nee bestaat niet eens...
Zware peptaal. Zo een vaart zal het wel niet lopen, maar het is fijn jezelf vol adrenaline te voelen lopen als je aan je eigengekozen project denkt, en er naar je eigen mogelijkheden het beste en nog iets meer van kunt maken.
Het project staat nog maar in zijn beginfaze. Misschien heb ik op zeker ogenblik hulp nodig. Hopelijk vind ik die op het juiste moment. Hopelijk stel ik mezelf en aan anderen op het juiste ogenblik de juiste vragen. Hopelijk stel ik aan de juiste personen de juiste vragen. Maar in dat laatste geval kan het natuurlijk even duidend zijn als ik op het verkeerde ogenblik aan de verkeerde persoon de verkeerde vragen stel. Het lijkt me een vak apart. Door de keuze voor dit project, zo vlak voor de vakantie, en zo vlak voor mijn familiale uitbreiding, heb ik eigenlijk nauwelijks wat gedaan, maar dat geeft me ook de kans enige tijd te besteden aan planning. Tijd besteden aan onderzoek naar de juiste vragen, om de verkeerde vragen beter te kunnen stellen, dat moet ook gebeuren. En de boel moet natuurlijk ook nog een beetje bezinken.
De volgende bijdrage zal voor een stukje gaan over mijn zoektocht naar gegevens over Robert De Graeve. Ik heb toch al enige dingen over hem opgespit, en nu verwacht ik nog wel een paar mededelingen van correspondenten die ik aangeschreven heb. Daar zal echter wegens het verlof, of omwille van organisatorische redenen enige tijd overheen gaan. Ik heb echter het volste vertrouwen dat er wat uit de bus kan komen.
Toch blijven er nog tientallen opdrachten, die ik me in de loop van mijn voorbereidingen opgelegd heb, uit te voeren. Schrijven naar Zus. Opzoeken op Zo. Controleren of Si. Dubbel controleren of La. En niet te vergeten: ik heb recent een pakketje boeken van Robert De Graeve te pakken gekregen, het gaat over de Ooievaarreeks, jaargangen 1946 - 1947 - 1948, met twee of drie ontbrekende nummers. En de bibliografie is nu al aardig volledig. Wat ik terzake van geschriften nog stevig moet aanvullen zijn de secundaire geschriften: artikels verschenen in dag- of weekbladen, al dan niet van zijn hand. Brieven, telegrammen, kattebellen en andere aantekeningen. Radiovermeldingen. Foto's. Kunstwerken. Filmfragmenten. Getuigenissen die slechts mondeling op te tekenen zijn. Waar is dat alles heen? Waar kan ik ze nog vinden? Helemaal kan dat alles niet verdwenen zijn. Hoe zit het met zijn familie? Zijn vrienden? Of vijanden? Zijn collega's? Zijn metgezellen in verenigingen?
Hoe meer gegevens ik vind, hoe meer vragen er naar boven komen. Het zal een zwaar en lang werk worden, maar dit verzeker ik u: één nee zal gepareerd worden met tien ja's. Ik ben geen Amerikaan die graag zwaait met de uitdrukking dat nee geen optie is. Nee bestaat niet eens...
Zware peptaal. Zo een vaart zal het wel niet lopen, maar het is fijn jezelf vol adrenaline te voelen lopen als je aan je eigengekozen project denkt, en er naar je eigen mogelijkheden het beste en nog iets meer van kunt maken.
Het project staat nog maar in zijn beginfaze. Misschien heb ik op zeker ogenblik hulp nodig. Hopelijk vind ik die op het juiste moment. Hopelijk stel ik mezelf en aan anderen op het juiste ogenblik de juiste vragen. Hopelijk stel ik aan de juiste personen de juiste vragen. Maar in dat laatste geval kan het natuurlijk even duidend zijn als ik op het verkeerde ogenblik aan de verkeerde persoon de verkeerde vragen stel. Het lijkt me een vak apart. Door de keuze voor dit project, zo vlak voor de vakantie, en zo vlak voor mijn familiale uitbreiding, heb ik eigenlijk nauwelijks wat gedaan, maar dat geeft me ook de kans enige tijd te besteden aan planning. Tijd besteden aan onderzoek naar de juiste vragen, om de verkeerde vragen beter te kunnen stellen, dat moet ook gebeuren. En de boel moet natuurlijk ook nog een beetje bezinken.
Van harte gefeliciteerd. Het ziet er op de foto allemaal (ook moeder) gezond uit.
BeantwoordenVerwijderenMet veel dank van de ganse familie! Danny
BeantwoordenVerwijderen