Robert Herberigs

Enige tijd geleden heb ik een boek van Harold Herberigs kunnen verwerven. Mijn korte impressie over dit mooie boek heb ik neergschreven in deze column. Daarnet, tijdens een inspectietocht op zolder vond ik het boekje "Pasterke Candeels", van Harolds' vader Robert, een Gentenaar, geboren in de 19de eeuw uit een Nederlands Limburgse vader en een Oost-Vlaamse moeder. Op zeker ogenblik vestigt hij zich te Oudenaarde, waar hij in 1974 overlijdt.

De website over deze artiest (zie de titel van deze column) toont een prachtig overzicht van zijn welgevulde leven en loopbaan, als schrijver, schilder, maar in de eerste plaats als musicus. Belangwekkend vind ik de informatie over de bouw van een museum dat aan hem zal gewijd worden. De aanleg wordt gedaan in het ondertussen geklasseerde Koetshuis van het 'afgebrande' kasteel op het domein "De Ghellinck" te Wortegem-Petegem. Deze gemeente heb ik even de revue laten passeren in mijn bijdrage over de Nieuwe Belgische Negociant.

De loftuitingen op de website komen niet van de hand van de makers: ze hebben teksten van grote critici en resencenten hernomen, waaruit blijkt dat Robert Herberigs zwaar onderschat wordt in de artistieke wereld. Hij was nochtans bevriend met de groten van zijn tijd, en zijn werk, vooral op muziekaal vlak, wordt zonder blikken of blozen vergeleken met de besten onder hen. Is het eens te meer zo dat een Vlaamse componist wel in het buitenland kon gesmaakt worden, maar dat hier de beste kritiek eventueel als volgt kon luiden: "hmm, de la bonne musique, mais soit, c'est un Flamand" ?  Toch klonk die kritiek enigzins anders toen hem in 1909 de Prix de Rome toegekend werd. Maar in Belgenland kon een Vlaams artiest van internationaal allure toch steeds rekenen op een minimum aan miskenning. En Robert Herberigs is slechts de laatste jaren aan een herontdekking toe.