Dat Oudenaarde een rijke geschiedenis heeft, is een open deur intrappen. Dat een blogger daarover iets zou schrijven, is dan ook niet meer dan een poging om enige algemeenheden aan te halen met de bedoeling een indruk, en niet meer dan een indruk te geven van het werk dat die man zonder al te veel pretentie gepresteerd heeft.
Bartolomeus De Rantere werd te Oudenaarde geboren op 8 juni 1775 als zoon van een kleermaker, Jan De Rantere, die op de Markt in Oudenaarde woonde, en hij overleed hier ook op 18 november 1831. Deze Markt is honderden malen de stomme getuige geweest van de grote en kleine kanten van de geschiedenis van deze stad. Feestelijke onthalen en gruwelijke publieke executies speelden zich hier af, en als sommigen vrolijk de pias uithalen (dat is van alle tijden), weten ze meestal niet dat op diezelfde plaats misschien bloed gevloeid heeft. De geschiedenis is slechts zichtbaar voor diegenen die haar kennen.
Op het einde van zijn leven, in 1828 kreeg hij van het stadsbestuur de opdracht om het stadsarchief te inventariseren, een taak die hij in twee jaar moest voleinden en hij legde zijn werk neer in 3 lijvige boekdelen. Wat mij intrigeert is waarom de Stad een kleermaker afvaardigt om zulk een werk uit te voeren. Ik snap er voorlopig nog niets van.
Maar bovenal is hij bekend geworden door zijn "Handschrift De Rantere". Dat is een geschiedenis van de Stad vanaf het begin der tijden tot 1831. Dit werk wordt bewaard in het archief van de Walburgakerk, en is nog steeds in utstekende staat. Ook hier is mijn onbegrip over de connectie tussen kleermaker en geschiedkundige nog niet begrepen.
Twee lokale geschiedkundigen, Denis Tack en Marc De Smet hebben in de jaren '80 en '90 van vorige eeuw een prachtige uitgave gemaakt en deze kroniek van Bartelomeus De Rantere bereikbaar gemaakt voor het publiek. Voor het stuk dat hijzelf bewust meegemaakt heeft, spreken de auteurs van 'Het Dagboek'.
Het is heerlijke en intrigerende literatuur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten