Er zijn dames, die graag voor bekende Vlaminge doorgaan, maar die doorgaans weinig te vertellen hebben. Tot nog toe heb ik Pascale Platel met volle overtuiging in die categorie geplaatst, en haar op een voetstuk gezet. In haar categorie. Het mens dat niets te vertellen heeft, en dat ook niet in staat is op een behoorlijke manier te praten: zij gebruikt een oervervelend dialect-doordrenkt taaltje, met de gebruikelijke hebbekiks en degijs, en kan een g niet van een h onderscheiden. Helaas, onze bekende Vlamingen van de laatste jaren kunnen niet meer anders. Het wordt hen door de leraren op school voorgedaan, en als je scholieren iets aanbiedt dat eerder fout is, dan bootsen ze het allemaal met graagte na. Spijtig toch, daar Gezelle het nog zo mooi zei: De Vlaamse taal is wonderzoet, voor wie haar geen geweld aandoet. Moar om azo te spre'n moettekik te vele noaden'n.
Vandaag, daarnet, terwijl ik dit hier zit te typen, vertelt zij iets over boeken. Daarvoor is er een speciale rubriek voorzien, en op het einde gaat één boek onverbiddelijk in de versnipperaar. Ze kiest daarvoor een boek dat zij verafschuwt, omdat er veel ingevoerde documenten in voorkomen, en omdat het gewelddadig is. Dat is allemaal haar goed recht, en ik zeg dan ook geen kwaad woord.
Integendeel, zij heeft hier heel even bewezen dat ze meer doet dan alleen maar zoeken naar een uitzonderlijk, een speciaal onderwerp, om daar even een wissewasje mee doen. Iets nietszeggend, dat haar voornamelijk op het scherm brengt. Maar deze keer kan ze me even bekoren. Ze construeert elke dag een woord van de dag, zo blijkt. En zo heeft ze door combinatie van twee woorden toch wel een paar mooie vondsten gedaan. Aldus is het woord "Borstvoeling" ontstaan, best grappig, toch. Een paar andere voorbeelden waren al iets doordachter. Doordenkertjes, die ook inhoud hebben, dus. Niet alleen Pascale is daarmee bezig op facebook, webgluur maar eens naar een verzameling woorden die door dotatie van het luisterpubliek bijeengebracht zijn.
Maar ze was niet op haar best toen ze een boek van Paul Coelho wou voorstellen. Ze kon de naam niet correct uitgesproken krijgen, en meestal kun je zoiets wel afdoen als een lapsus van de gast in kwestie, maar deze keer was er toch echt hulp nodig van de presentator. Tot daar, mijn geheugen is ook niet als polsstok bruikbaar. Maar toen ze zei dat dit boek echt goed was hoor, een echte bestseller!, gingen mijn haren overeind staan. Ik heb ooit een tirade afgestoken tegen het kopen, en zeker tegen het lezen van bestsellers, omwille van het feit dat het bestsellers zijn. Heerlijk moment: de presentator diende messcherp van repliek: "Ik vond het maar niets. Na vijf bladzijden heb ik het in een hoek gegooid." Goed zo, Michiel, de verkoopcijfers zeggen enkel iets over de kuddementaliteit van de overgrote meerderheid van het lezerspubliek. Ze zeggen niets over de kwaliteiten van het boek.
Ik ga Pascale naast de Rosse van K3 zetten: vol goede bedoelingen, maar het moet beter kunnen. Toch ook nog even een sneer naar de programmamakers van Woestijnvis. Zij hebben een leger redacteurs, waaronder een paar stevige namen. Maar waarom wordt er door sommigen in het personeelsbestand van dit soort van programma's geen beroep uitgeoefend, dat als doel heeft de gasten een beetje beter te screenen en voor te bereiden? Een aantal mensen zijn behoorlijk taalvaardig, en kunnen beslist zonder. Maar anderen kunnen een streepje ondersteuning wel gebruiken. Foutjes zoals de naam van de auteur van het boek dat je Geweldig noemt niet kunnen uitspreken, is echt wel fout voor een BV die aan de zelfde kant van die auteur staat: hij zowel als zij leven van hun bekendheid, en zullen dus wel het belang van naambekendheid inzien, en het aangename van een correct uitgesproken eigen naam op prijs stellen. En dit soort van fouten maakte onze Rosse net even graag als Pascal dit nu deed, in dezelfde show. Wouter, doe er wat aan!
Een verzorgde taal is altijd een naamkaartje: een boodschap uitdragen op de scène doe je niet op dezelfde wijze als in de sofa van een praatprogramma. Enkel spuiters als Geubels en Urbanus kunnen zich de vrijheid veroorloven hun typetje mee te sleuren, maar dat ontbreekt nu net bij anderen: zij zijn meestal geen spuiters, maar bijvoorbeeld acteurs, of zangers of wat dan ook. En dus moeten zij in staat zijn de twee kanten van hun leven een correct gezicht te geven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten