Je hoeft het in het leven nooit eens te zijn met wie je het niet eens wil zijn. Maar dan moet je zijn argumenten wel verdomd goed kennen, begrijpen en weerleggen. Zelf houd ik er de stelling op na dat dialect best mooi is, maar dat het op termijn enkel bestemd is om opgenomen te worden in een taalkundig museum. Zoals old-timers vroeg of laat van straat moeten, en bij Mahy gestald worden wegens onveilig, onwerkzaam, of on-whatever. Alleen nog maar staan mooi zijn, zoals de T-Ford, of lelijk, zoals de 2-pk. Maar het staat er wel als vertegenwoordiger van iets dat geweest is, en dat moet herinnerd worden door mijn ouders, mij en mijn kinderen.
Met taal is dat net zo. Op deze link geeft de schrijver er precies mijn mening weer (met dank aan de auteur van "blog aan mijn been"). Taal, ergo, dialect is alleen bruikbaar in je eigen kring, en kan perfect vervangen worden door wat anders. Niemand vraagt erom, behalve weirdo's zoals ik. Maar het gebeurt. En uiteindelijk treurt niemand erom dat pakweg het Limburgs verdwijnt. Het Westvlaams is niet meer waard dan modern Engels. Urdu is evenwaardig aan plat Oost-Vaticaans, waarin alleen de pauselijke nuntio-tuinier bij het snoeien van de bougainvillea nog enige termen in dit dialect gebruikt, edoch dat liever in het Ripuarisch dan wel in zijn neo-Alpino-Etrurische streettalk doet, om aan Benedictus zijn linguistische geloofsbrieven voor te leggen, wanneer deze zich brevierend even teruggetrokken heeft in de befaamde tuinen op Monte Vaticane waar hij met nostalgische verbetenheid zich tot zijn enige heer en meester richt in een ondertussen reeds lang uitgestorven maar met religieuze baxters in leven gehouden wereldtaal, die verder er niet meer toe doet in een wereld waarin de sinologie langzaam maar zeker de eeuwenoude overheersing van het Arabisch naar de geschiedenisboeken verwijst.
Lees dat bericht, geniet nog even van de gebruikte taal, want binnen vijfhonderd jaar weet niemand meer van haar bestaan af. Literatuur is niet anders. Al ooit enige bladzijden gelezen in Oudfrans? of in klassiek Latijn? of in spijkerschrift uit het Tweestromenland? Het is een momentopname, en als mensen elkaar alzo begrepen is dat goed, maar dat alles ligt netjes in een museum, want nu kan elke Westvlaming zijn hart ophalen aan rapteksten van obscure zangers die tijdelijk succes boeken, en hun teksten zullen ongetwijfeld als materiaal gebruikt worden om jonge taalkundigen op te leiden, maar niemand heeft boodschap aan het simpele bestaan ervan. Wegens verder niet bruikbaar.
Ik houd van het lezen van blogs. Zij zijn de tot nog toe beste uitvinding om te weten te komen hoe anderen denken, voorschrijven dan wel suggereren te denken. Op die wijze vervang ik dertig Tolstoi's door een blogbericht. Vijftig Chestertons kunnen tot drie alineas op om het even welke http://www herleid worden, en honderd Tagore's zijn evenwaardig aan deze lectuur. Als je maar wil in kronkels denken, en alle rechtlijnigheid achterwege laat. Nie simpel...
Met taal is dat net zo. Op deze link geeft de schrijver er precies mijn mening weer (met dank aan de auteur van "blog aan mijn been"). Taal, ergo, dialect is alleen bruikbaar in je eigen kring, en kan perfect vervangen worden door wat anders. Niemand vraagt erom, behalve weirdo's zoals ik. Maar het gebeurt. En uiteindelijk treurt niemand erom dat pakweg het Limburgs verdwijnt. Het Westvlaams is niet meer waard dan modern Engels. Urdu is evenwaardig aan plat Oost-Vaticaans, waarin alleen de pauselijke nuntio-tuinier bij het snoeien van de bougainvillea nog enige termen in dit dialect gebruikt, edoch dat liever in het Ripuarisch dan wel in zijn neo-Alpino-Etrurische streettalk doet, om aan Benedictus zijn linguistische geloofsbrieven voor te leggen, wanneer deze zich brevierend even teruggetrokken heeft in de befaamde tuinen op Monte Vaticane waar hij met nostalgische verbetenheid zich tot zijn enige heer en meester richt in een ondertussen reeds lang uitgestorven maar met religieuze baxters in leven gehouden wereldtaal, die verder er niet meer toe doet in een wereld waarin de sinologie langzaam maar zeker de eeuwenoude overheersing van het Arabisch naar de geschiedenisboeken verwijst.
Lees dat bericht, geniet nog even van de gebruikte taal, want binnen vijfhonderd jaar weet niemand meer van haar bestaan af. Literatuur is niet anders. Al ooit enige bladzijden gelezen in Oudfrans? of in klassiek Latijn? of in spijkerschrift uit het Tweestromenland? Het is een momentopname, en als mensen elkaar alzo begrepen is dat goed, maar dat alles ligt netjes in een museum, want nu kan elke Westvlaming zijn hart ophalen aan rapteksten van obscure zangers die tijdelijk succes boeken, en hun teksten zullen ongetwijfeld als materiaal gebruikt worden om jonge taalkundigen op te leiden, maar niemand heeft boodschap aan het simpele bestaan ervan. Wegens verder niet bruikbaar.
Ik houd van het lezen van blogs. Zij zijn de tot nog toe beste uitvinding om te weten te komen hoe anderen denken, voorschrijven dan wel suggereren te denken. Op die wijze vervang ik dertig Tolstoi's door een blogbericht. Vijftig Chestertons kunnen tot drie alineas op om het even welke http://www herleid worden, en honderd Tagore's zijn evenwaardig aan deze lectuur. Als je maar wil in kronkels denken, en alle rechtlijnigheid achterwege laat. Nie simpel...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten