Omdat ik via de teller af en toe een kijkje neem om te peilen naar de interesses die anderen naar mijn blog geleid hebben, kom ik tot de voor mij zeer merkwaardige conclusie dat de figuur van Priester Poppe één van de meer gevraagde onderwerpen is die via google tot bezoek aan mijn minderwaardige geschriften leidt.
Dus ben ik vandaag maar eens gaan kijken naar wat ik zelf geschreven heb over deze meer dan verdienstelijke Vlaming en priester, en hoe de rest van de wereld over hem denkt en schrijft. Zelf heb ik het oorspronkelijke idee grotendeels aan de kapstok van deze inspirerende figuur gehangen, om een werk te maken waarbij verbanden tussen namen vermeld in het ene boek gelegd kunnen worden naar andere boeken waarin dezelfde figuren om de meest diverse redenen voorkomen. Ik heb in deze priester zeker een geestelijk leidsman gevonden. Niet dat ik me nu ga herbekeren tot het geloof, dat ik nooit afgezworen heb, maar dat ik ook noch ontken noch propageer, feit is dat hij voor mij het voorbeeld geworden is van een vastberaden levenshouding. Niet op het vlak van geloof of relegie. Maar wel omwille van zijn vastberaden houding om een welbepaald doel in het leven te realiseren.
Ik plaats hem naast een andere grote Vlaming, die ook alles opgegeven heeft om één welbepaald doel te realiseren: hij stierf als verwerpeling op het eiland waar andere verwerpelingen gedumpt werden, om slechts vele jaren later uit zijn graf gehaald te worden en langzamerhand door het Vaticaan naar de status van Heilige gestuwd te worden: Damiaan.
Er is nog een derde Vlaming, die dezelfde invloed heeft op mij, en die door een goddeloos schrijver, Louis Paul Boon, tot status van Bekende Vlaming is gebracht, een halve eeuw na zijn dood: Adolf Daens, broer van de bekende Aalsterse drukker Pieter. Merkwaardig toch hoe iemand als ik, die het geloof links laat liggen om een breder wereldbeeld als levenshouding aan te nemen, drie katholieke priesters als voorbeeld neemt om een levenshouding te funderen. Ik weet niet hoe ik het moet uitleggen.
Omdat de tijd me voorlopig ontbrak om van de aankoop gewag te maken, doe ik dat nu maar: op een andere bekende rommelmarkt hier in Oudenaarde, in de Bergstraat en omgeving, heb ik een boekje zonder voorplat gekocht, dat ook over Poppe handelt, maar dat slechts deel 2 is van het totale werk. Het betreft "Edward Poppe" door Od. Jacobs, pr., en het werd uitgegeven door de Norbertijner Abdij Averbode - België in 1930. Iets merkwaardiger dan dat heb ik nooit in handen gekregen: het is letterlijk de beschrijving van de geestelijke evolutie van Priester Poppe. Hoewel de lectuur van dit boek een moeilijke aangelegenheid is, vanwege het expliciet religieus en geestelijk karakter van de inhoud, geeft het toch een totaalbeeld van een ongekende detaillering weer van de wording van een lijdend en gedreven mens, een held, en een heilige. Je moet niet gelovig zijn om daarin inspiratie, leiding, bewondering en voorbeeld in te vinden.
Ook via deze link heb ik een korte maar duidende beschrijving van zijn leven gevonden, die goed overeenkomt met de bedoelde boeken, en die op een mooie manier aangeeft hoe een mens in 34 jaar tot een kandidaat heilige wordt. Ik vind het ongelooflijk.
Laat me toe het zo te stellen: literatuur leidt tot de meest verrassende vaststellingen ... over jezelf.
Dus ben ik vandaag maar eens gaan kijken naar wat ik zelf geschreven heb over deze meer dan verdienstelijke Vlaming en priester, en hoe de rest van de wereld over hem denkt en schrijft. Zelf heb ik het oorspronkelijke idee grotendeels aan de kapstok van deze inspirerende figuur gehangen, om een werk te maken waarbij verbanden tussen namen vermeld in het ene boek gelegd kunnen worden naar andere boeken waarin dezelfde figuren om de meest diverse redenen voorkomen. Ik heb in deze priester zeker een geestelijk leidsman gevonden. Niet dat ik me nu ga herbekeren tot het geloof, dat ik nooit afgezworen heb, maar dat ik ook noch ontken noch propageer, feit is dat hij voor mij het voorbeeld geworden is van een vastberaden levenshouding. Niet op het vlak van geloof of relegie. Maar wel omwille van zijn vastberaden houding om een welbepaald doel in het leven te realiseren.
Ik plaats hem naast een andere grote Vlaming, die ook alles opgegeven heeft om één welbepaald doel te realiseren: hij stierf als verwerpeling op het eiland waar andere verwerpelingen gedumpt werden, om slechts vele jaren later uit zijn graf gehaald te worden en langzamerhand door het Vaticaan naar de status van Heilige gestuwd te worden: Damiaan.
Er is nog een derde Vlaming, die dezelfde invloed heeft op mij, en die door een goddeloos schrijver, Louis Paul Boon, tot status van Bekende Vlaming is gebracht, een halve eeuw na zijn dood: Adolf Daens, broer van de bekende Aalsterse drukker Pieter. Merkwaardig toch hoe iemand als ik, die het geloof links laat liggen om een breder wereldbeeld als levenshouding aan te nemen, drie katholieke priesters als voorbeeld neemt om een levenshouding te funderen. Ik weet niet hoe ik het moet uitleggen.
Omdat de tijd me voorlopig ontbrak om van de aankoop gewag te maken, doe ik dat nu maar: op een andere bekende rommelmarkt hier in Oudenaarde, in de Bergstraat en omgeving, heb ik een boekje zonder voorplat gekocht, dat ook over Poppe handelt, maar dat slechts deel 2 is van het totale werk. Het betreft "Edward Poppe" door Od. Jacobs, pr., en het werd uitgegeven door de Norbertijner Abdij Averbode - België in 1930. Iets merkwaardiger dan dat heb ik nooit in handen gekregen: het is letterlijk de beschrijving van de geestelijke evolutie van Priester Poppe. Hoewel de lectuur van dit boek een moeilijke aangelegenheid is, vanwege het expliciet religieus en geestelijk karakter van de inhoud, geeft het toch een totaalbeeld van een ongekende detaillering weer van de wording van een lijdend en gedreven mens, een held, en een heilige. Je moet niet gelovig zijn om daarin inspiratie, leiding, bewondering en voorbeeld in te vinden.
Ook via deze link heb ik een korte maar duidende beschrijving van zijn leven gevonden, die goed overeenkomt met de bedoelde boeken, en die op een mooie manier aangeeft hoe een mens in 34 jaar tot een kandidaat heilige wordt. Ik vind het ongelooflijk.
Laat me toe het zo te stellen: literatuur leidt tot de meest verrassende vaststellingen ... over jezelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten